توسعه ای برای مدل کسب و کار پایدار اقامتگاه های بوم گردی

با توجه به توسعه روزافزون اقامتگاه های بوم گردی در کشور و همچنین نقش آن ها در توسعه گردشگری پایدار، به نظر می رسد هنوز مدل کسب و کار جامع و پایداری برای این نهاد اقتصادی - اجتماعی معرفی نشده است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر پایداری اقامتگاه های بوم گردی و پیشنهاد مدل کسب و کار پایدار بر اساس دانش خبرگان دانشگاهی و مدیران این کسب و کارهاست. روش شناسی پژوهش این مقاله از نوع کیفی است و از تحلیل مضمون با رویکرد قیاسی و روش توصیفی- استنتاجی استفاده شده است، داده مورد نیاز از طریق تحلیل محتوای مصاحبه با خبرگان تامین شده است. جامعه پژوهش مدیران اقامتگاه های بوم گردی موفق و اساتید دانشگاهی مطلع و صاحب نظران حوزه کارآفرینی و گردشگری کشور بوده است. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری هدف مند قضاوتی استفاده شد و مصاحبه ها تا حد اشباع نظری ادامه یافته است. ابزار پژوهش، مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته و همچنین نتایج بر اساس مضمون های بدست آمده از تحلیل محتوای متون مصاحبه بوده است. براساس یافته های نگاشت شده در مدل کسب و کار پایدار اقامتگاه های بوم گردی پیشنهادی لازم است برای هر سه بعد اقتصاد، اجتماع و محیط زیست، یکپارچگی، جامعیت و اهمیت همزمان قائل شد تا از پایداری و بقای بلندمدت برخوردار گردند. نتایج این پژوهش نشان می دهد، پایداری کسب و کارهای نوین و اقامتگاه های بوم گردی در گرو اتخاذ سبد درآمدی متنوع و تلاش برای خلق ارزش در هر سه بعد اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، محیط زیستی و به عبارتی توجه و اهمیت به سود، مردم و زمین است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، مدل کسب و کار پایدار ، اقامتگاه بوم گردی ، پایداری ، بوم مدل کسب و کار سه لایه ، توسعه گردشگری ، تحلیل مضمون.