ساختار شناسی و تنوع ژنتیکی جمعیت های گزنه دوپایه (Urtica dioica) استان مازندران با استفاده از نشانگرهای مولکولی AFLP

گزنه (Urtica dioica) گیاهی دوپایه بوده و از طریق جنسی و غیرجنسی تکثیر می­شود و به طور گسترده در شمال ایران می­روید. در این تحقیق با استفاده از ۱۰ ترکیب آغازگری AFLP، تنوع و ساختار ژنتیکی ۵ جمعیت گزنه استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت و در مجموع ۷۹۸ باند امتیازدهی شد که ۷۲۲ باند چندشکل (۵/۹۰) بودند. میانگین محتوای اطلاعات چندشکل (PIC)، ۲۳/۰ و براساس ضریب تشابه جاکارد دامنه تغییرات تشابه ژنتیکی از ۴۴/۰ تا ۱۴/۰ متغیر بود. گروه­بندی بر مبنای الگوریتم UPGMA ۵ جمعیت مورد بررسی را در چهار گروه مجزا قرار ­داد. تجزیه واریانس مولکولی نشان دهنده بالا بودن واریانس درون جمعیت­ها بود. تنوع گسترده مشاهده شده، شاخص Fst و نرخ بالای مهاجرت (Nm) همگی دلیل بر بسته نبودن جمعیت­ها و ارتباط ژنتیکی میان آن ها می­باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که گیاه گزنه با تنوع بسیار وسیع، اقلیم مازندران را محلی مناسب برای سکونت یافته است.

کلیدواژه ها:

چند شکلی DNA ، تشابه ژنتیکی ، نشانگر مولکولی ، گیاه دارویی