بررسی چگونگی ارتباط والدین با مکاتب دوره ابتدائیه و تاثیر آن بر یادگیری

ارتباط والدین با مکاتب و دریافت موانع آن در شهر کابل (حوزه ۱۳ تعلیمی) به خصوص در دوره ابتدائیه از مشکلات مهم آموزشی است. ارتباط والدین با مکتب درواقع سهیم شدن بیشتر آن ها در تقویت بخشیدن برنامه های آموزشی و تربیتی مکاتب است. سوال مهم این است که والدین درباره آموزش اطفالشان در مکتب و درباره مراقبت و پیگیری جدی و مداوم از فعالیت های آموزشی اطفال چگونه فکر می کنند؟ به چه شیوه هایی روابط خود را با مکتب برقرار می سازند؟ روش تحقیق کیفی بوده و تحلیل و تفسیر آن به شیوه تحلیل محتوا انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که از مکاتب موردمطالعه، در مکتب خصوصی ارتباط والدین به شکل متمایزی متفاوت از مکتب دولتی بوده است. در مکتب خصوصی تعداد بیشتر والدین به مکتب خواسته شده اند، در مکتب دولتی بنا به ضرورت، بعضی از والدین را به مکتب می خواهند. جلسات اولیا و مربیان در مکتب دولتی بسیار کم و به ندرت دایر می گردد. شاگردان مکاتب خصوصی در اثر همکاری و مراقبت های مشترک هیئت مدیریتی مکتب و والدین، از کیفیت آموزشی و رفتاری، توانایی های بهتری برخوردار هستند. از طرفی، عواملی مانند ضعف اقتصادی خانواده ها، اشتغال والدین، عدم آگاهی والدین از اهمیت ارتباط با مکتب، نپذیرفتن مسئولیت توسط والدین باعث شده که خانواده ها علاقه کمتری به آموزش اطفال و کیفیت یادگیری آنان نشان دهند.

کلیدواژه ها:

ارتباط والدین با مکتب ، دوره ابتدائیه ، بهبود یادگیری ، کاهش یادگیری