مطالعه مصرف پروپیل تیویوراسیل بر جمعیت سلولهای دفاعی و پاسخ ایمنی علیه بیماری برونشیت در خروسهای گله مادر گوشتی راس ۳۰۸

آزمایش حاضر در قالب طرح کاملا تصادفی با ۶۶ قطعه خروس گله مادر گوشتی سویه راس ۳۰۸، جهت مطالعه اثر کم کاری القا شده غده تیرویید با کمک داروی پروپیل تیویوراسیل بر جمعیت سلول های دفاعی و تولید آنتی بادی بعد از تزریق واکسن های اولیه و یادآوری، طراحی گردید. پرندگان به دو گروه آزمایشی، شاهد و کم کاری غده تیروئید شامل ۳ تکرار تقسیم شدند. گروه های آزمایشی مذکور از شرایط پرورش کاملا یکسان برخوردار بودند، بجز این که داروی پروپیل تیویوراسیل (PTU)، به عنوان داروی ایجاد کننده کم کاری تیروئید به مقدار ۱/۰ درصد در خوراک مصرفی هفته ۶ تا ۱۲ پرورش گنجانده شد. واکسیناسیونهای اولیه و یادآوری به ترتیب در هفته های ۹ و ۱۵ با واکسن آشامیدنی برونشیت ۹۱/۴ نوبیلیس (اینتروت، هلند) انجام شد و نمونه گیری سرم خون مربوط به آنها به ترتیب در ۱۲ و ۱۸ هفتگی پرورش انجام گرفت. مصرف PTU باعث کاهش سطح تیروکسین، هورمون تری-یدوتیرونین و سطح تولید آنتی بادی خون گروه کم کاری تیرویید در مقایسه با گروه کنترل در هفته۱۲ گردید(۰۵/۰P<) اما در هفته۱۸ تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند(۰۵/۰P>). شمارش سلول های خونی نشان داد تعداد کل گلبول ای سفید خون و نیز درصد لنفوسیت ها در گروه کم کاری تیروئیدی نسبت به گروه شاهد بطور معنی داری پاین تر بود(۰۵/۰P>). همچنین بطور مشابه هماتوکریت و شمار کل گلبول های قرمز نیز در گروه کم کاری تیروئیدی نسبت به گروه شاهد پایین تر بود(۰۵/۰P>). بطور کلی نتایج نشان داد مکمل سازی جیره با پروپیل تیویوراسیل و کم کاری تیروئیدی متعاقب آن باعث پاسخ ایمنی قوی تری می شود درحالی که جمعیت سلول های خونی کاهش یافته بود.

کلیدواژه ها:

ایمنی خونی ، خروس ، شمارش سلولی ، کم کاری تیرویید