ارائه الگوی پرسشگری استراتژیک در راستای توسعه پایدار نظام آموزش عمومی

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی پرسشگری استراتژیک در راستای توسعه پایدار نظام آموزش عمومی انجام پذیرفت.روش شناسی پژوهش: به منظور دستیابی به این هدف، از روش پژوهش آمیخته(کیفی با رویکرد گراندد تئوری و کمی از نوع پیمایشی) استفاده شده است. جامعه آماری در حوزه کیفی را خبرگان رشته علوم تربیتی تشکیل می دهد که از طریق مصاحبه نیمه ‍ ‍ساختاریافته با ۱۲ نفر به صورت هدفمند و بر اساس اشباع نظری یافته ها به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ جامعه آماری در حوزه کمی نیز شامل مدیران مدارس، معلمان متخصص و کارشناسان مدیریت آموزشی است که ۲۶۱ نفر به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی، پرسشنامه محقق ساخته است. روایی پرسشنامه از طریق سنجش خبرگان(حذف ۱۸ مولفه از ۶۰ مولفه شد) و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ (۸/۰) مشخص شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها نیز در بخش توصیفی از آماره های درصد فراوانی، میانگین، و ... و در بخش آمار استنباطی از تحلیل عاملی تاییدی و از نرمافزار SmartPLS ۳ جهت تبیین مدل استفاده شد.یافته ها: یافته های پژوهش در بخش کیفی شامل مولفه های علی، زمینه ای، مداخله گر، راهبردی، پیامدی، و محوری است. در بخش کمی، جهت برازش مدل بر اساس معیار GOF استفاده شده است که نشان از برازش قابل قبولی دارد. نتیجه گیری: بنابراین الگوی تهیه شده میتواند در راستای توسعه پایدار نظام آموزش عمومی نقش به سزایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، نظام آموزش عمومی ، پرسشگری ، پرسشگری استراتژیک