مقایسه ژنتیکی جمعیت های ماهی سوکلای (Rachycentron canadum) خلیج فارس و دریای عمان با استفاده از روش میکروستلایت

در این مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیت های ماهی سوکلا با استفاده از روش میکروستلایت در سواحل شمالی خلیج فارس و دریای عمان شامل مناطق بوشهر, بندر دیر, بندر لنگه, بندر عباس, پزم و بریس چابهار مورد بررسی قرار گرفت. محصولات تکثیر شده با استفاده از ۱۰ جفت پرایمر میکروستلایت، بر روی ژل پلی آکریل آمید ۸ درصد الکتروفورز و با نیترات نقره رنگ آمیزی شدند. نمایش خوشه ای فاصله ژنتیکی به روش جفت گروهی غیر وزنی از طریق میانگین حسابی با استفاده از نرم افزار TFPGA version ۱.۳ ترسیم گردید. نتایج نشان داد که میانگین تعداد آللی مشاهده شده و موثر به ترتیب ۳۵۷/۱۲ و ۳۱۹/۸، همچنین میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار به ترتیب ۶۵۵/۰ و ۸۷۴/۰ تعیین شد. بر اساس تست AMOVA حداکثر Fst (۰۶۳/۰) بین نمونه های بندر دیر با نمونه های پزم که دارای کمترین میزان جریان ژنی (۷/۳) است مشاهده شد. بیشترین فاصله ژنتیکی (۸۱۵/۰) در نمونه های متعلق به مناطق دیر و بریس مشاهده شد. بر اساس نتایج موجود مشخص شد که ماهی سوکلا در مناطق مختلف نمونه برداری در خلیج فارس و دریای عمان حداقل دارای ۳ جمعیت مجزاست (۱- جمعیت ناحیه بوشهر ۲- جمعیت ناحیه هرمزگان ۳- جمعیت ناحیه چابهار) و مارکرهای اختصاصی جمعیت بوشهر با استفاده از پرایمرهای Rca ۱B-E۰۸A, Rca ۱B-F۰۷, Rca ۱B-H۰۹ و Rca ۱-A۰۴ شناسایی شد بطوری که با حضور آلل های اختصاصی با وزن مولکولی مشخص شناسایی جمعیت ماهی سوکلای منطقه بوشهر از سایر مناطق امکان پذیر است.

کلیدواژه ها:

خلیج فارس