بررسی مواد ۱ تا ۶ کنوانسیون حمل و نقل دریایی سازمان ملل متحد(قواعد هامبورگ ۱۹۷۸)

تجارت بین الملل بنابر اقتضاء ماهیتش ، نیازمند حمل و نقل کالا از یک کشور به کشوری دیگر است و حمل و نقل دریایی همواره ازجمله ارزانترین و پرکاربردترین شیوههای حمل در گستره تاریخ بوده و می باشد، به گونه ای که همیشه نیاز به وجود قوانینی یک پارچه پیرامون، روابط بین متصدی حمل و فرستنده و گیرنده کالا احساس می گشت . لذا کنوانسیونهای متعددی بویژه کنوانسیون هامبورگ ۱۹۷۸ به تصویب رسیدند. موضوع این تحقیق بررسی مواد ۱ تا ۶ کنوانسیون حمل و نقل دریایی کالا هامبورگ ۱۹۷۸ است . نتایج حاصل از تحقیق اینکه کنوانسیون هامبورگ، تقصیر و کوتاهی متصدی را صراحتا از علل سقوط حق تحدید دانسته است و اینکه متصدی چه به نحو عامدانه به کالا خسارت وارد کند و چه در اثر بی احتیاطی ، از حق تحدیدمسئولیت محروم می شود.

کلیدواژه ها:

کنوانسیون هامبورگ ۱۹۷۸ ، حمل و نقل دریایی کالا ، حمل و نقل کننده واقعی ، تحدید مسئولیت ، تقصیر.