محمد بن سلمان و تحول سیاست منطقه ای ایران

روابط ایران و عربستان سعودی پس از انقلاب اسلامی همواره دارای فراز فرود بوده است قبل پیروزی انقلاب اسلامی سیاست خارجی دو کشور ذیل دکترین دو ستونی نیکسون- کسینجر قرار داشت اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی و اعلام سیاست صدور انقلاب از سوی ایران روابط دو کشور وارد فازتازه ای از رقابت شد. عربستان سعودی پس از پیروزی انقلاب عمدتا سیاست محافظه کارانه و واکنشی نسبت به سیاست های منطقه داشته است اما جمهوری اسلامی عمدتا سیاست خارجی بر مبنای استفاده از فرصت و موقعیت های پیش آمده منطقه ای داشته است .پس از مرگ ملک عبداالله و جانشین شدن ملک سلمان و ظهور فرزندش محمد در عرصه قدرت؛ سیاست خارجی عربستان سعودی وارد فاز تازه ای شد. عربستان سعودی دراین دوران به دلیل ظهور نسل جدید در سیاست خارجی شاهد تحولات بسیاری در منطقه خاورمیانه بوده است . به صورتی که از سیاست خارجی محافظه کارانه به تهاجمی تغییر فاز داده است ما در این مقاله به دنبال این هستیم که تحولات سیاست منطقه ای ایران را در واکنش به این تغییر بررسی کنیم سوال اصلی این مقاله است که سیاست منطقه ای ایران در زمان ظهور محمد بن سلمان دچار چه تحولاتی شده است .پاسخ اولیه به این پرسش این است که اگر چه در ابتدای امر منجر به اتخاذ رویکرد واکنشی نظامی گرایانه شده است اما به تدریج مباحث تعامل گرایانه و اقتصادی مطرح شد. در این مقاله بر اساس رویکرد سازه انگاری تحولات مورد بررسی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

ایران ، عربستان ، محمد بن سلمان ، صدور انقلاب ، سیاست خارجی