بررسی ابعاد حقوقی سقط جنین مجاز و غیرمجاز در فقه اسلامی و حقوق جمهوری اسلامی ایران

این پژوهش با هدف بررسی ابعاد حقوقی سقط جنین مجاز و غیرمجاز در فقه اسلامی و حقوق جمهوری اسلامی ایران و با استفاده ازروش توصیفی - تحلیلی و منابع کتابخانه ای انجام شده است . مساله سقط جنین امروزه بیش از پیش ، توجه عموم مردم را به خود جلب کرده است . بخصوص که ادمه بارداری به ضرر زن باشد یا حفظ آبرو و حیثیت زن و خانواده او در گرو سقط جنین باشد. لذا بدست آوردن حکم سقط جنین دارای اهمیت ویژه ای است . بنابراین افراد سقط جنین را کنشی عقلانی و برای اجتناب از پیامدها و آسیب های احتمالی در آینده در نظر می گیرند. در دین مبین اسلام سقط جنین در مواقع اضطرار مثل آن جایی که جان یا سلامتی مادر در خطر است و نیز در مواقعی که جنین ناقص الخلقه است ، جایز شمرده شده است . بعضی از فقها گفته اند اگر قائل به جواز سقط جنین شویم ، باید علل و اسباب ضروری بودن اسقاط جنین به طور قطع ثابت شود. اساسا قانونگذار اجازه سقط جنین بعد از دمیده شدن روح را نمی دهد اعم از اینکه برای حفظ جان مادر باشد یا به اعتبار ناهنجاری جنین اما به دو دلیل سقط جنین را موجه پیش بینی کرده است . نخست عقب ماندگی طفل البته با تایید مقامات رسمی و دوم بیماری مادر که باعث تهدید جانی مادر باشد. همچنین قانونگذار در تصمیم گیری برای سقط جنین ، رضایت مادر را صدور مجوز سقط درمانی می داند. به این دلیل که ممکن است مادر حیات فرزند خود را بر حیات خود ترجیح دهد. علاوه بر سقط جنین های مرسوم، نوع دیگری نیز از سقط جنین وجود دارد که مربوط به کاهش جنین است ، با این توضیح که باروری های پزشکی با تمام تکنیک های روزآمد خود ناباروری را درمان نموده لکن این درمان عوارضی نیز داشته است که باعث چندقلوزایی شده است که تداوم این نوع باروری خانواده را با بحران های ناخوشایندی چون مرگ مادر و جنین ها روبرو می سازد. و متخصصین توانسته اند با ابداع تکنیک کاهش جنین به حذف جنین ناقص الخلقه یا کاهش جنین های اضافی در باروری چندقلویی اقدام نمایند. این نوع کاهش جنین از نوع مجاز سقط جنین یعنی سقط درمانی است .

کلیدواژه ها:

سقط جنین ، فقه اسلامی ، حقوق ایران ، مجاز ، غیر مجاز