سنجش و رتبه بندی رضایت شهروندان از پایداری مسکن قابل استطاعت (نمونه موردی: مناطق پنج گانه شهر اردبیل)

امروزه دولت سعی کرده تا با تامین مسکن قابل استطاعت برای گروه های کم درآمد، به مشکل مسکن این اقشار سروسامان دهد. اما پایداری این نوع مسکن و رضایت شهروندان از آنها، بحث مهمی است که باید در خصوص آن تحقیقات وسیعی صورت گیرد. به همین سبب پژوهش حاضر با هدف سنجش رضایتمندی از مسکن قابل استطاعت شهر اردبیل و نهایتا رتبه­بندی مناطق شهر در این خصوص می­باشد. پژوهش­ پیش­رو از نظر هدف، کاربردی بوده و از نظر ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی می باشد و جامعه آماری آن، شهروندان شهر اردبیل می­باشد. روش تعین حجم نمونه با استفاده از فرمول ریاضی کوکران بوده که ۳۸۵ نمونه تعین گردیده است. لازم بذکر است که روش نمونه­گیری این پژوهش تصادفی طبقه­بندی شده متناسب با جمعیت هر منطقه شهری می­باشد. به منظور بررسی میزان رضایتمندی از مسکن قابل استطاعت از آزمون t تک­نمونه­ای در قالب نرم­افزار SPSS ، برای رتبه­بندی مناطق شهری از مدل KOPRAS و برای ترسیم نقشه­ها از نرم­افزار Arc GIS استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داده است که میزان رضایتمندی از مسکن قابل استطاعت شهر اردبیل در حد متوسط است که بیشترین میزان به منطقه یک شهری و کمترین آن هم به منطقه پنج شهری مربوط می­باشد و اینکه مناطق پنج­گانه شهر اردبیل در سه خوشه رضایتمندی متوسط (منطقه یک با مقدار Qj برابر با ۳۹۶/۰)، رضایتمندی کم (مناطق شهری دو و سه با مقدار Qj برابر با ۱۹/۰ و ۲۷/۰) و رضایتمندی خیلی­کم (مناطق شهری چهار و پنج با مقدار Qj برابر با ۱۰/۰ و ۰۶/۰) قرار گرفته­اند.

کلیدواژه ها:

مسکن قابل استطاعت ، رضایتمندی ، مدل KOPRAS ، شهر اردبیل