تعیین درصد زیست فراهمی فسفر خاکستر استخوان نسبت به مونو کلسیم فسفات و تاثیر آن بر عملکرد، کیفیت استخوان و قابلیت هضم فسفر در جوجه های گوشتی سویه آرین

استخوان منبع سرشار از فسفر و کلسیم است که میتوان طی فرآیندهایی آن­ را به خاکستر استخوان تبدیل کرد. هدف از این مطالعه استفاده از خاکستر استخوان به عنوان منبع فسفر و بررسی درصد زیست فراهمی فسفر موجود در آن بود. برای این منظور، از ۳۵۰ قطعه جوجه­گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار و پنج تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: ۱) جیره پایه حاوی ۱۱/۰ درصد فسفر قابل دسترس؛ ۲، ۳ و ۴) مکمل کردن جیره پایه با ۰۵/۰ و ۱/۰ و ۱۵/۰ درصد فسفر از منبع مونوکلسیم فسفات؛ ۵، ۶ و ۷) مکمل کردن جیره پایه با ۰۵/۰، ۱/۰ و ۱۵/۰ درصد فسفر از منبع خاکستر استخوان. درصد زیست فراهمی فسفر خاکستر استخوان براساس فسفر مصرفی نسبت به افزایش وزن روزانه و خاکستر استخوان با روش نسبت شیب خط به دست آمد. نتایج نشان داد که براساس افزایش وزن پرنده، فسفر خاکستر استخوان در دوره رشد و در دوره پایانی به ترتیب ۳۷/۸۲ درصد و ۲۴/۹۳ درصد اثربخشی زیستی داشته است. براساس نتایج حاصل از عملکرد و افزایش درصد زیست­فراهمی فسفر خاکستر استخوان در دوره پایانی، می­توان نتیجه گرفت که با افزایش زمان مصرف خاکستر استخوان، زیست فراهمی فسفر آن نیز افزایش یافته و توانسته است کمبود رشد اولیه را جبران کند. همچنین، براساس درصد خاکستر و فسفر استخوان درشت­نی، قابلیت زیست فراهمی فسفر خاکستر استخوان نسبت به مونوکلسیم­فسفات به ترتیب ۸۶/۹۲ و ۳۹/۹۶ درصد بود. آنالیز فاکتوریل نتایج قابلیت هضم نشان داد که با افزایش سطح فسفر خوراک و استفاده از مونوکلسیم­فسفات، درصد قابلیت هضم ماده خشک خوراک به طور معناداری افزایش می­یابد. به طور کلی، می­توان نتیجه گرفت که قابلیت زیست فراهمی فسفر خاکستر استخوان نسبت به مونوکلسیم فسفات ۹۲ تا ۹۶ درصد است. این نتیجه بیانگر قابلیت خوب خاکستر استخوان برای استفاده به عنوان منبع معدنی فسفر و کلسیم است.

کلیدواژه ها:

خاکستر استخوان ، فسفر ، قابلیت زیست فراهمی ، قابلیت هضم ، کیفیت استخوان