واکاوی روان سنجی نظم جویی و تصمیم گیری دانش آموزان مقطع متوسطه اول،برپیشرفت تحصیلی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 53
فایل این مقاله در 41 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HSLCONF15_050
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1403
چکیده مقاله:
خودتنظیمی و تصمیم گیری، مهارت های حیاتی برای دانش آموزان دوره متوسطه اول در جهت آمادگی برای تلاش های آتی تحصیلی و شخصی آن ها محسوب می شوند پژوهش های انجام شده، همبستگی مثبت بین خودتنظیمی، تصمیم گیری و پیشرفت تحصیلی را نشان داده اند هدف از این مطالعه ،بررسی ویژگی های روانسنجی ابزارهای اندازه گیری خودتنظیمی و تصمیم گیری دردانش آموزان دوره متوسطه اول و همچنین بررسی رابطه بین این سازه ها و پیشرفت تحصیلی است. روش شناسی: در این پژوهش، از یک رویکرد ترکیبی( کمی و کیفی) برای جمع آوری و تحلیل داده ها استفاده شده است .با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده، ۳۰۰ دانش آموز دوره متوسطه اول از دبیرستان مفتح (یکی از مدارس برجسته ایران) انتخاب شدند دانش آموزان برای سنجش مهارت های خودتنظیمی و تصمیم گیری خود، به مقیاس خودمدیریتی و تصمیم گیری دانش آموزی (SADMS) پاسخ دادند برای اطمینان از پایایی و روایی (SADMS) از تحلیل عاملی اکتشافی (EFA) و تحلیل عاملی تاییدی (CFA) استفاده شد، پیشرفت تحصیلی با استفاده از نمرات دانش آموزان در پرسشنامه های تصمیم گیری و نظم جویی شناختی و هیجانی اندازه گیری شد برای بررسی رابطه بین خودتنظیمی، تصمیم گیری و پیشرفت تحصیلی، تحلیل همبستگی و رگرسیون انجام شد. یافته ها: SADMS ،پایایی و روایی بالایی را نشان داد که بیانگر اثر بخشی آن در اندازه گیری خودتنظیمی و تصمیم گیری در بین دانش آموزان دوره متوسطه اول است. همچنین، همبستگی مثبت و معناداری بین خودتنظیمی، تصمیم گیری و پیشرفت تحصیلی مشاهده شد نتایج، اهمیت خودتنظیمی و تصمیم گیری را در ارتقای موفقیت تحصیلی در بین دانش آموزان دوره متوسطه اول، برجسته می کند.پیامدها: یافته های این مطالعه، پیامدهای قابل توجهی برای معلمان، سیاستگذاران و پژوهشگران دارد، معلمان برای تقویت پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه اول، باید بر توسعه مهارت های خودتنظیمی و تصمیم گیری در شیوه های آموزشی خود تاکید کنند. سیاستگذاران آموزشی نیز می بایست گنجاندن آموزش خودتنظیمی و تصمیم گیری در برنامه های درسی مدارس و تامین منابع برای حمایت از معلمان در اجرای موثر این راهبردها را مدنظر قرار دهند. پژوهشگران نیز باید به بررسی روابط پیچیده بین خودتنظیمی، تصمیم گیری و پیشرفت تحصیلی در محیط های آموزشی و جوامع مختلف دانش آموزی ادامهدهند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نیکو صداقت
کارشناس بهداشت عمومی،دانشگاه علوم پزشکی اردبیل
الهام تاج الدینی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه پ.ن.بین المللی کیش
شکیبا دانشور
کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاد اسلامی قشم
حسین زند
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه پ. ن.بین المللی قشم