بررسی آسیب قلبی به دنبال شکستگی ایزوله استرنوم در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا شهر رشت طی سال های ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸

مقدمه: شکستگی ایزوله استرنوم به عنوان یک شکستگی خطرناک شناخته شده است. اقدامات درمانی محافظه کارانه و طول مدت بستری زیاد، بار مالی زیادی به دنبال دارد. دانش موجود معدود است. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان آسیب قلبی به دنبال شکستگی ایزوله استرنوم در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان پورسینای شهر رشت بود. مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی گذشته نگر بود. اطلاعات مراجعین با شکستگی ایزوله استرنوم از سامانه اطلاعات بیمارستان (HIS) در بازه زمانی ۱۳۹۶ الی ۱۳۹۸ استخراج شد. یافته ها: ۳۱ مورد بیمار واجد شرایط ورودی بودند که میانگین و انحراف معیار سن آن ها ۱۴± ۱۹/۴۹ سال بود. بیشترین تعداد بیماران یعنی ۳/۳۲ درصد در گروه سنی ۴۰ تا ۴۹ ساله و ۲/۷۴ درصد مرد، ۷۴درصد مکانیسم تروما ناشی از تصادف، ۸/۶۷ درصد بیماری همراه نداشتند، صد درصد بیماران بدون سابقه تروما و سابقه جراحی قلب بودند. میانگین و انحراف معیار روزهای بستری ۵۸/۱ ±۸۷/۱ بود. صد درصد بیماران با شکستگی ایزوله استرنوم، بدون هرگونه عارضه ای بودند و فقط داروی ضد درد دریافت کردند و هیچ مداخله درمانی دیگری دریافت نکردند. اکثریت موارد ۳/۹۰ درصد بیماران بدون عارضه قلبی بودند و تمام بیماران با بهبودی ترخیص شدند و مرگ و میر صفر بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد شکستگی ایزوله استرنوم بدون همراهی با سایر شکستگی های مجاور در قفسه ی سینه، منجر به آسیب قلبی و مرگ و میر و عوارض همراه نمی شود و نگرانی در این باره فقط منجر به طولانی شدن احتمالی مدت بستری بیماران در بیمارستان و افزایش بار مالی و خدماتی هم بر بیماران و هم بر سیستم بهداشتی درمانی می شود.

کلیدواژه ها:

Sternum Fracture ، Trauma Mechanism ، Cardiac Injury ، Complications ، شکستگی استرنوم ، مکانیسم تروما ، آسیب قلبی ، عوارض