تاثیر ورمی کمپوست و متانول بر روند تغییرات اجزای فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیکی تریتیکاله تحت تاثیرتنش شوری

به منظور بررسی تاثیر شوری، ورمی کمپوست و متانول بر چگونگی تغییرات اجزای فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیکی تریتیکاله، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال ۱۴۰۱ اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری در سه سطح (عدم اعمال شوری به عنوان شاهد، شوری ۵۰ و ۱۰۰ میلی­مولار با نمک کلریدسدیم)، کاربرد ورمی کمپوست در دو سطح (بدون ورمی کمپوست به عنوان شاهد و کاربرد ورمی­کمپوست) و محلول پاشی متانول در سه سطح (محلول پاشی با آب ب عنوان شاهد و محلول پاشی ۱۵ و ۳۰ درصد حجمی) بود. نتایج نشان داد که بالاترین سطح شوری (۱۰۰ میلی مولار) و کاربرد توام ورمی­کمپوست و متانول ۳۰ درصد حجمی شاخص کلروفیل (۲۷%)، شاخص نیتروژن (۵/۲۰%)، هدایت روزنه ای (۹/۳۸%)، محتوای نسبی آب (۷/۲۶%)، فلورسانس بیشینه (۶/۲۷%)، فلورسانس متغیر (۷/۷۰%) و عملکرد کوانتومی (۸/۳۳%) را در مقایسه با عدم کاربرد ورمی کمپوست و متانول در همین سطح از شوری افزایش داد. همچنین، بیشترین عملکرد دانه در اثر کاربرد ورمی کمپوست و متانول ۳۰ درصد حجمی در شرایط عدم اعمال تنش (۴/۵ گرم در بوته) بدست آمد. براساس نتایج این بررسی به نظر می رسد که کاربرد ورمی کمپوست و متانول می تواند برای تعدیل تاثیرات سوء ناشی از تنش شوری به علت بهبود اجزای فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیکی تریتیکاله مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

شاخص کلروفیل ، عملکرد دانه تک بوته ، هدایت الکتریکی ، هدایت روزنه ای