تاثیر مداخلات شناختی بر شاخص های روانی آتش نشانان

خودگفتاری، مهارتی شناختی است که ورزشکاران می توانند قبل، حین و بعد از اجرای عمل یا مهارت برای بهبود عملکرد و کنترلشاخص های روانی از آن استفاده کنند. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر مداخلات شناختی که خودگفتاری می باشد بر رویبرخی شاخص های روانی مانند اضطراب و اعتماد به نفس بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده بدین منظور ۳۰ آتشنشانبا دامنه سنی ۲۵-۳۵ سال به صورت داوطلب و در دسترس در این پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی ها پس از شرکت در جلسه آموزشی، پیش آزمون اضطراب روانی و اعتماد به نفس گرفته شد و سپس به سه گروه خودگفتاری آشکار، خودگفتاری پنهان و گروه کنترلتقسیم شدند. هر یک از گروه ها به مدت ۶ جلسه به تمرین جسمانی همراه با خودگفتاری مختص گروه به تمرین پرداختند. برایتجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک سویه و تحلیل واریانس مرکب استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که درمراحل اکتساب و یادداری هر دو گروه تجربی خودگفتاری آشکار و خودگفتاری پنهان نسبت به گروه کنترل اضطرابشان کاهش یافتهو اعتماد به نفس بهتری (p<۰/۰۱) را کسب کردند اما بین دو گروه خودگفتاری تفاوت معناداری وجود نداشت. با توجه به یافته هایپژوهش حاضر پیشنهاد میشود آتشنشانان جهت کاهش اضطراب و افزایش اعتماد به نفس از مداخله خودگفتاری استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

خودگفتاری آشکار ، خودگفتاری پنهان ، اضطراب ، اعتماد به نفس ، آتش نشان