مقایسه سمیت نانوذرات فلزی با استفاده از دانه گندم به عنوان بیواندیکاتورهای گیاهی در محیط آزمایشگاهی

با افزایش تعداد و تراکم جمعیت انسانی ، اختلال در عملکرد ایمنی ، وجود بیماران مستعد، میکروارگانیسم های جدید و افزایش امروزه بیش از هزاران نانوذره مختلف شناخته شده است ، اما سمیت بالقوه آنها بر روی بسیاری از موجودات ناشناخته است . علی رغم تحقیقات زیادی که در خصوص سمیت نانو ذرات انجام شده مطالعات محدودی بر روی دانه های خوراکی انجام شده است ، لذا هدف از این مطالعه بررسی اثرات سمی نانو ذرات اکسیدروی و اکسیدتیتانیوم (به عنوان پرکاربردترین نانوذرات فلزی ) بر دانه های گیاهی گندم به عنوان بیواندیکاتور بود. برای آبیاری دانه های گندم غلظت های استاندارد از نانوذرات اکسیدروی و تیتانیوم در آب مقطر تهیه شد. آبیاری به مدت ۷روز و روزانه در سه نوبت انجام شد که برای هر بار آبیاری ۳ میلی لیتر محلول نانوذرات استفاده شد. در نهایت طول ساقه گیاهان رشد کرده بر حسب سانتی متر اندازه گیری و گزارش شد. در مورد نانوذرات ZnO، بر اساس نتایج در غلظت های پایین (۱/۰ ، ۱، ۱۰ میلی گرم بر لیتر) با افزایش غلظت ، رشد طولی ساقه ها افزایش یافت اما در غلظت های بالاتر ( ۱۰۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم بر لیتر) با افزایش غلظت ، رشد طولی کاهش یافت . در حالی که در خصوص نانوذرات TiO۲ با افزایش غلظت ، روند مشخصی مشاهده نشد به طوری که در غلظت های ۱/۰ و۱۰۰۰ میلی گرم بر لیتر کاهش رشد و در غلظت های ۱، ۱۰ و۱۰۰ میلی گرم بر لیتر افزایش رشد مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که نانو ذرات مختلف در غلظت های متفاوت اثرات متفاوتی دارند. بنابراین لازم است تحقیقات بیشتری در زمینه اثر نانو ذرات بر گیاهان در محیط های مختلف رشد گیاه انجام گیرد تا اثرات سمی این نانوذرات در اندام های گیاهی و تاثیر آنها بر رشد و نمو گیاه و همچنین ورود آنها به زنجیره های غذایی اطلاعات کافی به دست آید.

کلیدواژه ها:

اکسید روی ، اکسید تیتانیوم ، سمیت ، دانه های گیاهی ، طول ساقه