ارزیابی توان اکولوژیکی منطقه سجافی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) و منطق فازی

در این پژوهش توان اکولوژیکی منطقه سجافی در شهرستان هندیجان، با توجه به گسترش روز افزون توسعه در مناطق ساحلی  و همجوار  آن از یک سو و آسیب پذیری بالقوه آنها از سوی دیگر، در مقیاس ۱:۱۰۰۰۰۰ و با روش رویهم گذاری نقشه ها به روش بولین با کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) ارزیابی شد. همچنین برای کاستی های موجود منطق     بولین در روش          رویهم  گذاری، از منطق فازی  در روش مذکور استفاده و نتایج حاصل از آن (منطق فازی) با روش فوق مقایسه گردید. نتایج نشان می دهد، از میان کاربری های  مناسب  با             توان منطقه مطالعاتی، توسعه و کاربریهای آبزی پروری و اکوتوریسم سهم بالایی دارند و سایر کاربریها سهم بسیار کمرنگی از سطح منطقه را شامل  میشدند. نسبت مساحت پهنه های دارای توان برای آبزی پروری و اکوتوریسم به سطح محدوده                  برابر ۶۸%                 برای آبزی              پروری، ۲۵% برای اکوتوریسم است. همچنین استفاده از منطق فازی در روش مذکور، کم اهمیت نبوده است، به طوری که  درصدهای  مربوط  به  مدل توسعه              آبزیپروری و اکوتوریسم تغییر چشمگیری داشته و طبقه خوب برای کاربری         آبزیپروری از ۶۸ درصد به ۷۲ درصد تغییریافته و در کاربری اکوتوریسم از ۲۵درصد به ۳۰ درصد تغییر یافته است. اما بیشترین تغییر مساحت در طبقه نامناسب مشاهده  میشود. به طوری که  میزان درصد این طبقه در کاربری           آبزیپروری از ۱۴ درصد به ۵ درصد و در کاربری اکوتوریسم از ۶۹ درصد به ۵۹ درصد تغییر کرده  است این موضوع نشان  میدهد که استفاده از    منطق فازی می تواند نقش تعیین کننده ای در طبقه بندی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی توان اکولوژیکی ، سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS ، منطقه سجافی ، منطق فازی