رابطه مطلوبیت اجتماعی بر عزت نفس دانش آموزان

مطلوبیت اجتماعی همانند پیوستاری است که در یک انتهای آن افرادی با سطح بالای مطلوبیت اجتماعی که نظرات و تجربیات خود را در مصاحبه و پاسخگویی به سئوالات تغییر می دهند و در انتهای دیگر آن افرادی با مطلوبیت اجتماعی پایین که به هیچ وجه نظرات و تجربیات خود را تغییر نمی دهند، قرار دارند. مطلوبیت اجتماعی عبارتست از تمایل افراد برای پاسخ دادن مطلوب و پرطرفدار از نظر اجتماعی به جای توصیف آنچه واقعا فکر می کنند، اعتقاد دارند و یا انجام می دهند عزت نفس را میتوان شاخص استفاده از توانائیها دانست که نیروی انگیزشی الزم را برای انجام فعالیتها فراهم میآورد. رغبتها، عالیق، میزان خودارزشمندی و حرمت دهی به خویشتن، نوعی همگامی بااستعدادها و توان ذهنی دارد، به طوری که، فرد وقتی، ارزش و اهمیت خود را دریابد و ابراز دارد، در حقیقت استعدادش را ظاهر ساخته است. بسیاری از دانش آموزان در توجیه موفقیت ها و شکستها، قضاوت منطقی ندارند، به گونهای که نتایج رفتارهای خود را به عوامل بیرون ازخود اسناد میدهند و در خویشتن کمتر، نشانه هایی از ارزشمندی و توانایی را میجویند، اینان به نوعی "درماندگی آموخته" رسیدند و بر این باورند که توانایی عامل موفقیت نیست و شکست را نمیتوان با تلاش جبران کرد. پژوهشهای مربوط به عزت نفس موید این اندیشه است که هر شخص دارای یک "تصور از خود" و یک "تصویر آرمانی" است، که همگرائی بین دو تصویر خود، به منزله شاخص عزت نفس و یکی از ویژگیهای مهم شخصیت است که بر جوانب گوناگون زندگی از جمله پیشرفت تحصیلی تاثیر میگذارد.