مقایسه تاثیر رفتاردرمانی تعدیل شده، درمان تعاملی والد-کودک و درمان مبتنی بر ذهنی سازی مادر-کودک بر بهبود نافرمانی مقابله ای کودکان پیش دبستانی

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی تعدیل شده، درمان تعاملی والد-کودک و درمان مبتنی بر ذهنی سازی مادر-کودک بر بهبود نشانه های نافرمانی مقابله ای کودکان پیش دبستانی زنجان انجام شده است. چهارچوب پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی بین گروهی چند متغیره با پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه پژوهش کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر زنجان در سال ۱۳۹۹ بود که از میان آن ها تعداد ۷۵ نفر نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه ۲۵ نفره جایگزین شدند. در این پژوهش پرسشنامه علائم مرضی کودکان استفاده شد. نتایج روش آماری t زوجی نشان داد که هر سه روش درمانی در کاهش علائم اختلال اثر بخش بودند (p≤./۰۵). نتایج تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که بین سه روش درمانی در کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله ای تفاوت وجود دارد (p≤./۰۵). مقایسه گروه-های آزمایش حاکی از این است که تفاوت بین میانگین های گروه رفتاردرمانی تعدیل شده با درمان تعاملی والد و کودک (**۰۷/۱) و گروه درمان مبتنی بر ذهنی سازی مادر و کودک (**۶۴/۱) معنادار بود (P<./۰۰۱)؛ اما تفاوت گروه های درمان تعاملی والد کودک با درمان مبتنی بر ذهنی سازی مادر و کودک (۵۷/.) معنادار نیست (P=./۱۳).

کلیدواژه ها:

درمان تعاملی والد-کودک ، درمان مبتنی بر ذهنی سازی مادر و کودک ، رفتار درمانی تعدیل شده ، اختلال نافرمانی مقابله ای ، کودکان پیش دبستانی.