مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد و شناختی- رفتاری بر اختلال میل/ برانگیختگی، صمیمیت جنسی و خودپنداره جنسی زنان

هدف پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی- رفتاری بر اختلال میل/ برانگیختگی جنسی، صمیمیت جنسی و خودپنداره جنسی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بود. طرح پژوهش نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری وگروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان متاهل دارای مشکلات میل برانگیختگی جنسی پاسخ گو به فراخوان مراکز مشاوره در سال ۱۳۹۸ بودند. نمونه ها (۴۵ نفر) با انجام مصاحبه بالینی طبق معیارهای نسخه پنجم راهنمای تشخیصی آماری اختلالات روانی و نمره پرسش نامه عملکرد جنسی زنان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفنتد. گروه های آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله هفتگی دریافت کردند. ابزارهای اندازه گیری پرسش نامه سنجش عملکرد جنسی زنان روزن، صمیمیت جنسی بطلانی و خودپنداره جنسی اسنل فرم کوتاه بود. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس با اندازه گیری های مکرر انجام شد. نتایج نشان داد هر دو رویکرد درمانی تاثیر معناداری بر هر سه متغیر داشته است(۰۵/۰> p). این تغییرات در مرحله پیگیری نیز پایدار ماند. بین اثربخشی دو رویکرد درمانی تفاوت معناداری وجود نداشت. به این ترتیب هر دو مداخله ی درمانی می تواند در جهت بهبود اختلال میل/ برانگیختگی جنسی و افزایش صمیمیت جنسی و ایجاد خودپنداره جنسی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، درمان شناختی- رفتاری ، اختلال میل/ برانگیختگی جنسی زنان ، صمیمیت جنسی ، خودپنداره جنسی.