پیشران ها و موانع ملت سازی در جهت توسعه پایدار

ایجاد روح مشترک ملی که از آن با عنوان ملت سازی یاد می شود، هدف اساسی کلیه ی نظام های سیاسی در همه ادوار تاریخ بوده است. ملت سازی فرآیندی است که طی آن شهروندان جامعه به تدریج پیرامون نقاط مشترک و وحدت آفرین به خود فهمی می رسند و در مسیر تکامل آن گام بر می دارند. در فرایند دولت ملت سازی، ساختارهای سیاسی و اجتماعی به گونه ای شکل می گیرند که تامین کننده نیازهای متقابل هستند. در چنین مناسباتی به طور طبیعی ساختارهای سیاسی اقتصادی و اجتماعی، کارآمد، توسعه گرا و در وابستگی متقابل با یکدیگر شکل خواهند گرفت که بسترساز توسعه پایدار و واقعی هستند. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بازشناسی مضامین ملت سازی در جهت توسعه پایدار در ایران، با راهبرد کیفی انجام شد. روش پژوهش تحلیل مضمون بر مبنای مدل کلارک و براون (۲۰۰۶) می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختاریافته و عمیق می باشد که به روش کدگذاری باز و محوری تحلیل گردید. جامعه پژوهش (صاحب نظران دانشگاهی رشته مدیریت) بودند که از این میان با ۱۲ نفر داده ها به سطح اشباع رسید. برای اعتباریابی از بازگشت به مصاحبه شوندگان و ممیزان بیرونی استفاده گردید. نتایج نشان داد ملت سازی در جهت توسعه پایدار در سازمان های دولتی با عنوان مضمون فراگیر مشتمل بر ۲ مضمون پیشران ها و موانع ملت سازی با ۸۳ مولفه در قالب مضامین پایه است. این فرآیند به منظور ایجاد همبستگی و همکاری میان مردم و سازمان های مختلف، با هدف تحقق توسعه پایدار در سطوح مختلف اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی انجام گردید و می تواند به عنوان یک راهبرد برای تقویت همبستگی، وحدت و همکاری ملی و کاهش تعارضات باشد و بر اساس اشتراکات واقعی که مبتنی بر منافع مشترک و متقابل ملی است اختلافات را از بین برده یا کمرنگ نماید.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، اداره امور عمومی ، سازمان های دولتی ، خط مشی گذاری ، سیاست گذاری ، مطالعات تطبیقی.