پیش بینی اضطراب بر اساس ابعاد روانی و اجتماعی ناشی از بیماری کرونا در دانشجویان

ویروس کرونا پدیده ای است که با توجه به سرعت انتشار و ویژگی مهار ناپذیر خود، جهان را با بحران مواجه نموده است و سلامت میلیون ها انسان مورد تهدید قرارداده است و میلیون ها زندگی به طور قابل توجهی تغییر کرده. ویروس کرونا، یک بحران پزشکی عمومی را ایجاد کرده که نیازمند پاسخ اضطراری مناسب است. این بحران هر چند در ظاهر ماهیتی صرفا پزشکی و مرتبط با نظام سلامت دارد، باعث فاجعه روانی در کل جهان شده است و همه گیری آن و اجرایی قرنطینه اثرات مختلفی بر جنبه های روانی و اجتماعی افراد جامعه گذاشته است. در این مدت چند ماهه شیوع ویروس، پژوهش های متعددی درباره پیامده های روان شناختی آن در جامعه انجام شده است و پیامده های روانی آن از جنبه های مختلف بررسی شده است. لذا در مطالعه حاضر به پیش بینی اضطراب براساس ابعاد روانی و اجتماعی ناشی از بیماری کرونا پرداخته شد. جامعه آماری پژوهشی شامل دانشجویان دانشگاه آزاد واحد کرج بودند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۲۷۳ نفر به عنوان حجم نمونه آماری به دست آمد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های بهزیستی - روان شناختی ریف (۱۹۹۵)سلامت اجتماعی-صفاری نیا (۱۳۹۳) و مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی پور (۱۳۹۸)، جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام با کمک نرم افزار SPSSV۲۲ استفاده شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که میان بهزیستی - روان شناختی و سلامت اجتماعی با اضطراب بیماری کرونا رابطه معناداری وجود دارد و حدود ۳۶ درصد از متغیر اضطراب ناشی از کرونا توسط ابعاد همبستگی و مشارکت اجتماعی، ارتباط مثبت با دیگران و رشد شخصی تبیین می شود. براساس نتایج، هر چه فرد از بهزیستی - روان شناختی و سلامت اجتماعی بیشتر و بهتری برخوردار باشد، کمتر دچار اضطراب های نابه جا و کاذب می شوند.

کلیدواژه ها:

روان شناختی