اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال اوتیسم و اختلال اضطراب جدایی

مقدمه: وقوع اختلال­های رشدی در کودکان، بر مراقبین اصلی مانند مادر، فشارهای بیشتری را وارد می­کند و به نظر می­رسد تنظیم هیجان از جمله عوامل موثر در کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال اوتیسم و اختلال اضطراب جدایی است. هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال اوتیسم و اختلال اضطراب جدایی بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمام مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و اختلال اضطراب جدایی مراجعه­کننده به مطب های خصوصی روانپزشکان شهرستان بروجرد در سال ۱۳۹۹ بود، که از میان آنها ۳۰ نفر به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و با همگن سازی در دو گروه قرار گرفتند. شرکت کنندگان جهت پیش آزمون و پس آزمون به مقیاس کیفیت زندگی خانوادگی مرکز بیچ (۲۰۰۶) پاسخ دادند. بعد از ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه­ای آموزش تنظیم هیجان برای مادران گروه­های آزمایش، برای تحلیل داده­ها از روش آماری تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۴ استفاده شد. یافته ­ها: در پژوهش حاضر میانگین نمره کیفیت زندگی در مرحله پس آزمون در گروه مادران کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی به طور معناداری از مادران گروه گواه بیشتر بود (۰۰۱/۰P= و ۱۹۴/۲۱f=). نتایج آزمون بونفرونی و مقایسه میانگین­ها نشان می­دهد که میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه مادران دارای فرزند اوتیسم بیشتر از گروه مادران دارای فرزند با اختلال اضطراب جدایی بود (۰۱۲/۰=P). نتیجه­ گیری: آموزش تنظیم هیجان بر کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال اوتیسم و اختلال اضطراب جدایی موثر است و برای مادران دارای کودکان دچار اختلال­های عصب- رشدی و اختلال­های دلبستگی پیشنهاد می­شود.

کلیدواژه ها:

separation anxiety ، autism ، emotion regulation ، quality of life ، اضطراب جدایی ، اوتیسم ، تنظیم هیجان ، کیفیت زندگی