بررسی اثربخشی درمان دیالکتیکی بر اختلال شخصیت اسکیزوئیدی در زنان مطلقه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان دیالکتیکی بر اختلال شخصیت اسکیزوئیدی در زنان مطلقه ناحیه ۵ تهران بود.پژوهش حاضر یک نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری شامل زنان مطلقه ناحیه ۵ تهران در سال ۱۴۰۲ بودند. از این جامعه آماری ۳۰ نفر (هر گروه ۱۵ نفر) زنان مطلقه با روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند.ابزار پژوهش پرسشنامه مقیاس شخصیتی اسکیزوتایپی کلاریج و بروکز بود.تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد.یافته های پژوهش نشان داد درمان دیالکتیکی بر اختلال شخصیت اسکیزوئیدی موثر است.نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش می توان برای کاهش اختلال شخصیت اسکیزوئیدی از درمان دیالکتیکی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

درمان دیالکتیکی ، زنان مطلقه ، اختلال شخصیت اسکیزوئیدی .