نقش «انسان شناسی» در «قدرت سیاسی» بر اساس اندیشه های قرآنی علامه طباطبایی و سید قطب

؛«انسانشناسی»، امروزه در جایگاه محوری تحلیل مکاتب سیاسی مورد بررسی قرار میگیرد. زیرا تمام نظامهای سیاسی موجود، بر اساس نگرشی که از انسان دارند، سیاست خویش را بنا نهادهاند. نوشتار حاضر به نقش انسانشناسی در قدرت سیاسی پرداخته و محور بحث، اندیشه های قرآنی علامه طباطبایی و سید قطب است. این دو اندیشمند قرآنی، مبنای قدرت سیاسی در اسلام را «سرشت انسان» دانسته اند که بر اساس «فطرت توحیدی» است. بنابراین یک مسلمان نمیتواند به هر برنامه سیاسی تن در دهد، و میبایست زندگی اجتماعی خویش را (که کسب قدرت نیز جزئی از آن است) بر اساس دین اسلام تطبیق دهد زیرا مطابق با فطرت است. گرچه در برخی از جزئیات (در تحلیل و مصادیق برخی آیات) اختلاف نظر بین دو مفسر گرامی مشاهده میشود، اما در این که کسب قدرت سیاسی و ساختار سیاسی باید بر طبق سرشت توحیدی انسان باشد اختلافی ندارند. این تحقیق جهت شناخت مفاهیم کاربردی قرآن کریم و نیز آشنایی با اندیشه معاصر مسلمین قلمی شد. روش تحقیق « تحلیل اسنادی» و نیز روش «تفسیر استنطاقی» و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

انسانشناسی ، قدرت سیاسی ، انسانشناسی سیاسی ، اندیشه قرآنی علامه طباطبایی ، اندیشه قرآنی سید قطب