تبیین نقش تعدیلگری هزینه نمایندگی و درماندگی مالی بر مکانیسم های اثرگذاری کیفیت گزارشگری بر اهرم مالی

این مطالعه با تکیه بر تئوری سلسله مراتبی و تئوری نمایندگی ، بررسی کرده است که نقش تعدیلگری هزینه نمایندگی و درماندگی مالی بر مکانیسم های اثرگذاری کیفیت گزارشگری بر اهرم مالی چگونه است . به این منظور برای اندازه گیری کیفیت گزارشگری مالی از اقلام تعهدی اختیاری و برای اندازه گیری اهرم مالی نیز از دو معیار اهرم مالی دفتری و اهرم مالی بازار استفاده شده است . در نهایت با استفاده از اطلاعات ۱۵۳ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی یک دوره ۱۰ ساله از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۱که ازسایت کدال به دست آمده ، به آزمون فرضیه ها پرداخته شده است . همچنین برای آزمون فرضیه ها از تکنیک های اقتصادسنجی ونرم افزار ایویوز استفاده شده است . یافته های مطالعه نشان می دهد که کیفیت گزارشگری مالی تاثیر منفی و معناداری بر اهرم مالی دارد. این نتایج با معیارهای جایگزین اندازه گیری کیفیت گزارشگری مالی و اهرم مالی ، پایدار هستند. بنابراین ، می توان نتیجه گیری کرد که کیفیت گزارشگری مالی یک عامل مهم تعیین کننده ساختار سرمایه و تامین مالی شرکت ها است و شرکت هایی با کیفیت گزارشگریمالی بالاتر دارای اهرم مالی کمتری هستند، که با تئوری سلسله مراتبی و تئوری نمایندگی سازگار است .

کلیدواژه ها:

هزینه نمایندگی ، درماندگی مالی ، کیفیت گزارشگری ، اهرم مالی