مدل یابی کیفیت زندگی بر اساس هوش هیجانی و عزت نفس با نقش واسطه ای خود کارآمدی در دانشجویان

دانشجویان از گروه های اجتماعی مهم و موثر جامعه می باشند، که توجه به خودکارآمدی آنان بسیار اهمیت دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین برازش مدل پیش بینی کیفیت زندگی دانشجویان بر اساس هوش هیجانی و عزت نفس با نقش واسطه ای خودکارآمدی بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی-همبستگی با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی قم به تعداد ۱۱۲۸ نفر بود که بر اساس روش کلاین و بر اساس روش نمونه گیری هدفمند ۲۸۹ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۹۶)، پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ (۱۹۹۸)، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (۱۹۸۲) بود. نتایج نشان داد کیفیت زندگی دانشجویان با هوش هیجانی، عزت نفس و خودکار آمدی در سطح ۰۱/۰ رابطه معنی داری دارد و همچنین بین هوش هیجانی و عزت نفس رابطه معنا داری وجود دارد و با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه مشخص شد ۵/۱۶ درصد از تغییرات متغیر کیفیت زندگی به وسیله متغیرهای پیش بین هوش هیجانی و عزت نفس تعیین می شود. می توان نتیجه گرفت با ارتقا سطوح هوش هیجانی، عزت نفس و خوکارآمدی، ابعاد کیفیت زندگی را در دانشجویان افزایش داد. نتیجه پژوهش حاضر می تواند مورد استفاده سازمان ها و ارگان ها جهت افزایش کیفیت زندگی دانشجویان مورد استفاده قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، عزت نفس ، کیفیت زندگی و هوش هیجانی