نقش طرحواره های ناسازگار اولیه، حمایت اجتماعی و تبعیض جنسیتی ادراک شده در پیش بینی گرایش به خودکشی در زنان با تجربه خودسوزی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش طرحواره های ناسازگار اولیه، حمایت اجتماعی و تبعیض جنسیتی ادراک شده در پیش بینی گرایش به خودکشی در زنان با تجربه خودسوزی بود. این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زنان متاهل با شرایط سنی ۱۸تا ۵۵ سال دارای سابقه خودسوزی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهردهدشت در شش ماهه دوم سال ۱۴۰۰ بودند که به روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۱۶۰ نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افکار خودکشی بک (۱۹۶۱)، پرسشنامه فرم کوتاه طرح واره یانگ(۱۹۸۸)، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸) و پرسشنامه رویدادهای تبعیض آمیز جنسیتی کلونوف و لندرین (۱۹۹۵) بود. داده ها با استفاده از همبستگی پیرون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین طرحواره های ناسازگار اولیه، تبعیض جنسیتی ادراک شده با گرایش به خودکشی رابطه مثبت و معنادار و بین حمایت اجتماعی با گرایش به خودکشی رابطه منفی و معنادار وجود دارد (p<۰/۰۱). همچنین نتایج نشان داده است طرحواره های ناسازگار اولیه، حمایت اجتماعی و تبعیض جنسیتی ادراک شده ۵۹/۰ گرایش به خودکشی را درزنان با تجربه خودسوزی پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

تبعیض جنسیتی ادراک شده ، حمایت اجتماعی ، خودسوزی ، گرایش به خودکشی ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، زنان