بررسی تاثیر نقاشی درمانی بر پرخاشگری و تاب آوری در کودکان پسر ۸ تا ۱۰ساله شهر کرمان

زمینه و هدف : نقاشی درمانی شاخه ای از هنر درمانی است که از ترسیم خود انگیخته تصاویر که فرصت های برای ارتباط و بیان کلامی فراهم می کند استفاده می کند. نقاشی درمانی یکی از روش های نوین درمانی و بهبود کیفیت زندگی افراد می باشد ، این روش به خصوص برای کودکان که ارتباط گیری کلامی با آن ها سخت تر است ، باعث آشنایی بیشتر با دنیای آن ها و خود افشایی توسط کودکان می شود. پرخاشگری در کودکان به رفتاری اطلاق می شود که با قصد آسیب رساندن به دیگران انجام می شود ، این رفتار می تواند به صورت فیزیکی ، کلامی ، عاطفی و یا غیر مستقیم در کودکان باشد. تاب آوری به معنای توانایی مقابله با شرایط دشوار و پاسخ انعطاف پذیر به فشارهای زندگی است، به افراد قدرت می دهد تا با مشکلات پیش رو مواجهه سالم داشته باشند، بر سختی ها پیروز شوند و با جریان زندگی حرکت کنند، با موقعیت های غیر منتظره کنار بیایند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر نقاشی درمانی بر پرخاشگری و تاب آوری در کودکان پسر ۸ تا ۱۰ساله شهر کرمان است.روش پژوهش : روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود و نمونه گیری به روش تصادفی انجام گرفته است. جامعه نمونه این پژوهش شامل تمامی کودکان پسر ۸ تا ۱۰ ساله شهر کرمان در نیمه اول سال ۱۴۰۲ بود که از میان آن ها تعداد ۴۰ کودک پسر به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر )و گروه گواه (۲۰ نفر) قرار گرفتند.سپس از کودکان پسر هر دو گروه ، آزمون های پرخاشگری و تاب آوری گرفته شد . کودکان پسر گروه آزمایش تحت یک درمان ۱۵ جلسه ای مبتنی بر نقاشی درمانی ( هنردرمانی ) قرار گرفته و گروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. سپس هر دو گروه مجددا اقدام به تکمیل پرسشنامه ها نمودند . جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های پرخاشگری کودکان (AQ) و پرسشنامه تاب آوری کودکان و نوجوانان (CYRM-۲۸) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار ۲۴ SPSS استفاده شد.یافته ها : نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که درمان نقاشی درمانی بر کاهش پرخاشگری کودکان در سطح معناداری به میزان (p>۰/۰۵) موثر بوده است . همچنین کودکان گروه دریافت کننده مداخله مبتنی بر نقاشی درمانی از تاب آوری بالاتری نسبت به گروه دیگر که مداخله ای دریافت ننمودند به میزان (p>۰/۰۰۲) برخوردار بودند . نتایج تحلیل ها نشان داد که روان درمانی مبتنی بر نقاشی درمانی می تواند موجب کاهش پرخاشگری در کودکان شامل (ضرب و شتم، لگد زدن، گاز گرفتن، هل دادن و پرتاب اشیا) شود و این نوع مداخله درمانی موجب افزایش تاب آوری و مواجه بهتر با کارآمدی بیشتر در کودکان پسر می گردد.نتیجه گیری : از نتایج این پژوهش در جهت استفاده درمانگران ، معلمان ،نهاد های آموزشی و والدین در جهت شناخت و درمان با رویکرد ارتقا کودکان در جهت تقویت آنان در بزرگسالی می توان استفاده نمود همچنین نتایج پژوهش نشان دهنده اثربخشی نقاشی درمانی که شاخه ای از همزمانی است در کودکان می باشد.

کلیدواژه ها:

نقاشی درمانی ، پرخاشگری ، تاب آوری ، کودکان پسر ، شهر کرمان .