تاثیر قصه درمانی با رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی و خودناتوان سازی دانش آموزان معلول جسمی-حرکتی شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر قصه درمانی با رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی و خودناتوان سازی دانش آموزان معلول جسمی-حرکتی شهر اصفهان بود. روش پژوهش از نوع شبه تجربی با گروه آزمایش و کنترل با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان بالای ۱۲ سال معلول جسمی-حرکتی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ بود. این مطالعه با استفاده از پرسش نامه ی بهزیستی روانشناختی ۱۸ سوالی ریف (۱۹۸۹) و مقیاس خودناتوان سازی ۲۳ سوالی جونز و رودولت (۱۹۸۲)، بر روی تعداد نمونه ۴۵ نفر (دختر و پسر) از دانش آموزان ۱۲ سال و بالاتر مبتلا به معلولیت جسمی-حرکتی که به طور تصادفی از بین مدارس انتخاب شدند، انجام شد. برای تحلیل داده ها، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده های آماری نشان داد که قصه درمانی مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد بر نمره کل بهزیستی روانشناختی(P>۰.۰۳۹) و خوناتوان سازی (P>۰.۰۱۵). موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی با رویکرد مبتنی بر پذیرش ، بهزیستی روانشناختی ، خودناتوان سازی ، معلولین جسمی -حرکتی