بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و ابعاد شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان نوشهر

این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و ابعاد شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان نوشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ انجام شد. این پژوهش از نظر اهداف، کاربردی، از نظر نوع داده، کمی و از نظر نوع مطالعه، در دسته توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را ۳۸۳ دانش آموز دختر پایه دوازدهم تشکیل دادند و از ۵ مدرسه با روش نمونه گیری خوشه ای، ۱۵۹ دانش آموز دختر شامل ۹۲ دانش آموز رشته انسانی و ۶۷ داشن آموز رشته تجربی به عنوان نمونه آماری در پژوهش شرکت داشتند. داده های مورد نیاز از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی پاتریک و همکاران (۱۹۹۷) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) به دست آمدند. روایی محتوایی و ضریب پایایی ابزار سنجش نیز مطلوب ارزیابی شدند. تجزیه و تحلیل داده های این مطالعه با استفاده از مفاهیم آمار توصیفی و آمار استنباطی در نرم افزار آماری SPSS-۱۶ انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی و ابعاد شادکامی همبستگی مثبت، مستقیم و معناداری وجود دارد. به عنوان نتیجه فرعی پژوهش نیز ابعاد شادکامی براساس خودکارآمدی تحصیلی مورد پیش بینی قرار گرفتند. بنابراین با توجه به یافته های این مطالعه می توان دریافت که دو متغیر حائز اهمیت خودکارآمدی تحصیلی و شادکامی می توانند نقش مهمی در ارتقاء سطح کیفی آموزش و یادگیری دانش آموزان ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، ابعاد شادکامی ، دانش آموزان ، متوسطه دوم ، دختر