بررسی تاثیر روش تدریس کاوشگری بر میزان پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی دانش آموزان ابتدایی

هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر روش تدریس کاوشگری بر میزان پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی بود. روش تحقیق نیمه تجربی از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی ناحیه یک همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ به تعداد ۳۱۰۱ نفر می باشد که برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شد. دانش آموزان دو کلاس از کلاس های پنجم پس از موازنه سازی آنها بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، گروه کنترل به تعداد ۳۱ نفر با روش آموزش مستقیم و گروه آزمایش به تعداد۳۲ نفر با شیوه ی تدریس کاوشگری مورد بررسی قرار گرفتند. جهت سنجش اهداف شناختی و مهارتی از چک لیست محقق ساخته با ضریب پایایی ۸۲/۰ استفاده شد و روایی محتوایی آن از نظر متخصصان مورد تاییدقرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد اثر بخشی روش کاوشگری بیشتر از روش مستقیم بوده است. تاثیر روش تدریس کاوشگری در دستیابیدانش آموزان به اهداف شناختی با تاثیر روش تدریس مستقیم یکسان بوده ولی روش تدریس کاوشگری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در بعد مهارتی تاثیر بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، اهداف شناختی ، اهداف مهارتی ، روش تدریس کاوشگری ، آموزش