مسئولیت مبتنی از نقض حقوق مالکیت معنوی و علایم تجاری در فقه و حقوق ایران و حقوق انگلیس

نقض علامت تجاری به معنی بهرهبرداری از حقوق انحصاری ناشی از عالمت تجاری بدون اخذ مجوز از صاحب عالمت است .ایناقدام به شرط ورود ضرر منجر به مسئولیت مدنی ناقض خواهد بود .در شرطیت سه عنصر بهره برداری غیرمجاز زیانبار در تحققمسئولیت ناقض تردیدی طرح نشده است.آنچه محل تردید قرار گرفته است تاثیر علم و آ گاهی بهره بردار غیرمجاز به هنگامارتکاب فعل است .در این مقاله با توجه به سکوت قانون سال ۱۳۸۶ ،سعی شده است با استفاده از مبانی کلی در حقوق داخلیو بررسی تطبیقی نقش تقصیر در مسئولیت مدنی ناشی از نقض غیر مستقیم عالمت تجاری در حقوق ایران و انگلیس،همراه باارائه تحلیلی مناسب جایگاه آن تعیین شود.مهم ترین هدف این پژوهش، مسئولیت مدنی ناشی از نقض ثبت علامت تجاری درحقوق معنوی ایران و آمریکا می باشد. همچنین بر اساس نتایج، برای تایید شباهت بین دو علامت، بر سه عنصر اصلی علامتیعنی صدا، معنای علامت و رقیق شدن علامت تکیه میکند. علاوه بر این، در مقایسه با قوانین ایالات متحده آمریکا، تعریف جامعیاز تخلف در قوانین ایران ارائه نشده و مصادیق آن ذکر نشده است. همچنین تمایز بین افعالی مانند شبیه سازی تقلید، جعلنسبی و علائمی که غیر از حس بینایی قابل درک است قابل ثبت نیست، اگرچه نتایج نشان داد که رویه قضایی فعلی می تواندمعیارهای احراز تخلف را بر اساس قواعد کلی مسئولیت مدنی و همچنین خصوصیات ایجاد علائم تجاری کند است و قاعده ضمنیدر مقررات هر دو کشور منع ایجاد ابهام با ایجاد شبهه نسبت به وحدت منبع تولید یا وابستگی بین مبدا نشانه ها.

کلیدواژه ها:

مسئولیت ، نقض ، علامت تجاری ، مالکیت معنوی حقوق انگلستان