بررسی ترکیبات فیتوشیمیایی عصاره های اتانولی و اتیل استاتی سه اکوتیپ گیاه دارویی درمنه کوهی (Artemisia aucheri)
محل انتشار: مجله علوم باغبانی، دوره: 38، شماره: 2
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 138
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHSUM-38-2_006
تاریخ نمایه سازی: 16 مرداد 1403
چکیده مقاله:
از جمله گیاهان با ارزش ایران، گونه های جنس Artemisia متعلق به تیره کاسنی (Asteraceae) می باشند که پراکندگی نسبتا وسیعی در نقاط مختلفی از ایران دارند. با توجه به اینکه پتانسیل آنتی اکسیدانی به میزان قابل توجهی با ماهیت حلال، روش استخراج گیاه جمع آوری شده از هر منطقه و نیز بستگی به پارامترهای زیادی از جمله آب وهوا، ارتفاع و نور دارد. در این مطالعه، گیاه دارویی درمنه کوهی با نام علمی Artemisia aucheri از سه ناحیه مختلف ایران (سمنان، مازندران و اصفهان) در سال ۱۴۰۰ جمع آوری و پتانسیل آنتی اکسیدانی این اکوتیپ ها ارزیابی شد. در این تحقیق، خواص دارویی از جمله محتوای آنتی اکسیدانی (با دو روش DPPH و FRAP)، مقدار فنل کل و فلاونوئید در عصاره های قطبی (اتانول) و غیرقطبی (اتیل استات) و درصد و تنوع ترکیبات اسانس مورد ارزیابی قرار گرفت. اکوتیپ سمنان دارای بیشترین فعالیت آنتی اکسیدان (۹۵/۱۵ درصد) می باشد. حلال غیرقطبی اتیل استات فعالیت احیاکنندگی بالاتری را نشان داده که این مورد بیانگر این است که نوع حلال مورد استفاده در عصاره گیری بر فعالیت آنتی اکسیدانی بسیار موثر می باشد. اکوتیپ اصفهان دارای بیشترین محتوای فنلی در عصاره قطبی (۶۲/۶۲ میلی گرم معادل اسید گالیک بر گرم وزن خشک) و اکوتیپ مازندران بیشترین محتوای فلاونوئیدی را در عصاره غیرقطبی (۸/۵۲ میلی گرم معادل کورستین بر گرم وزن خشک) نشان داد. اکوتیپ سمنان دارای بیشترین ترکیبات مونوترپن اکسیژن دار، بیشترین ترکیب در اسانس را در بین دیگر اکوتیپ ها دارا بود. این نتایج بیانگر این مورد هستند که گونه A. aucheri دارای منابع غنی آنتی اکسیدان های طبیعی بوده و می توانند در صنایع غذایی و دارویی کاربرد فراوان داشته باشند. تنوع محتویات فنلی، ترکیبات اسانس و آنتی اکسیدانی مشاهده شده در سه اکوتیپ مورد مطالعه می تواند به علت عوامل مختلف اکولوژیکی، ژنتیکی، جغرافیایی و فاکتورهای تغذیه ای باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سپیده هوشمند
گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سعیده علیزاده سالطه
گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
صاحبعلی بلندنظر
گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
الیاس آریاکیا
عضو هیات علمی بانک گیاهی، مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران (IBRC) (ACECR)
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
