کشت این ویترو و باززایی گیاه از ریزنمونه های اپیکوتیل و هیپوکوتیل پرتقال محلی مازندران

به منظور مطالعه شرایط باززایی پرتقال محلی مازندران، ریزنمونههای اپیکوتیل و هیپوکوتیل آن در شرایط اینویترو در محیط موراشی و توکر ( 1969 )، با 5 غلظت از هورمون 6- بنزیل آدنین BA 0 ، 0.5 ، 1 ، 2 و 3 میلیگرم بر لیتر و 4 غلظت از هورمون ایندول 3- بوتریک اسید IBA با غلظتهای 0 ، 0.2 ، 0.5 ، و 1 میلیگرم بر لیتر بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار کشت شدند. صفات مورد بررسی شامل تعداد نمونههای واکنش داده به محیط کشت، تعداد گیاهچههای باززایی شده و طول ساقه گیاهچههای باززایی شده بودند که با نرم افزار MSTATC تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد، برای تعداد نمونههای واکنش داده، محیط دارای 2 میلی گرم بر لیتر BA و 0.2 میلی گرم بر لیتر IBA بهترین نتایج را نشان دادند. برای صفت تعداد گیاهچه های باززایی شده محیطی دارای 0.5 میلی گرم برلیتر BA و 0.2 میلی گرم بر لیتر IBA بهترین نتایج را نشان دادند. حداکثر افزایش طول ساقه گیاهچههای باززایی شده در محیطی با 2 میلی گرم بر لیتر BA و 0.5 میلی گرم بر لیتر IBA مشاهده شد. در مورد ریزنمونهها اپیکوتیل ها در تمامی تیمارها برتری محسوسی را از نظر باززایی نسبت به هیپوکوتیلها نشان دادند. شاخههای تولیدی سپس به محیط ریشهزایی حاوی غلظتهای مختلف IBA و NAA منتقل شدند که بهترین ریشهها در محیط NAA با غلظت 0.5 میلی گرم برلیتر ایجاد شدند در حالیکه طویلترین و طبیعیترین ریشهها در محیط بدون اکسین تولید شدند.

کلیدواژه ها:

پرتقال محلی مازندران ، کشت بافت ، تکثیر درون شیشهای ، هورمون ، باززایی