الگوی روابط ساختاری سرشت های عاطفی با نشانه های اختلال سلوک: نقش میانجی بی اشتیاقی اخلاقی در نوجوانان

مقدمه: اختلال سلوک به عنوان یک عامل خطر برای رفتارهای  ضد اجتماعی آتی است و شواهد از نقش عوامل سرشتی در بروز و دوام این اختلال حکایت دارد. هدف: هدف مطالعه حاضر آزمون الگوی روابط ساختاری سرشت های عاطفی با نشانه های اختلال سلوک با بررسی نقش میانجی بی اشتیاقی اخلاقی در نوجوانان بود. مواد و روش ها: روش این مطالعه، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره های اول و دوم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ بود. تعداد ۲۲۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه توانایی ها و مشکلات، مقیاس مرکب سرشت های عاطفی هیجانی و مقیاس بی اشتیاقی اخلاقی پاسخ دادند. برای تجزیه و  تحلیل داده ها از مدل یابی معادله ساختاری با نرم افزار ۳ SmartPLS استفاده شد.  یافته ها: نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که سرشت های درونی سازی شده (β=-۰/۱۰ ؛t=-۲/۴۸) و با ثبات (۱۷/β=-۰ ؛t=-۲/۱۷) اثر مستقیم منفی بر نشانه های سلوک دارند، در حالی که سرشت های برونی سازی شده (β=-۰/۳۰ ؛t=۲/۶۲) و بی ثبات (β=۰/۵۲ ؛t=۲/۳۵) اثر مستقیم مثبت بر نشانه های سلوک دارند. همچنین سرشت های درونی سازی شده (β=-۰/۰۴ ؛t=۲/۱۳) و بی ثبات (β=۰/۰۳ ؛t=۲/۲۰) با میانجیگری بی اشتیاقی اخلاقی اثر غیر مستقیمی بر نشانه های سلوک دارند. مقدار P>۰/۰۵ به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.  نتیجه گیری: این نتایج بیان می کنند که سرشت های درونی سازی شده و با ثبات می توانند به عنوان یک عامل حفاظتی و سرشت های برونی سازی شده و بی ثبات می توانند به عنوان یک عامل آسیب پذیر کننده برای نشانه های اختلال سلوک عمل کنند و بی اشتیاقی اخلاقی نیز میانجی اثر منفی سرشت بر نشانه های سلوک می باشد. این نتایج توجه به عوامل سرشتی در شناسایی زود هنگام اختلال سلوک و لزوم آموزش مهارت های مقابله با بی اشتیاقی اخلاقی جهت پیشگیری از این اختلال را خاطر نشان می سازد.

کلیدواژه ها:

Conduct Disorder ، Moral Disengagement ، Temperament ، اختلال سلوک ، بی اشتیاقی اخلاقی ، سرشت