بررسی تاثیر تفکر استراتژیک بر نوآوری با تاکید بر متغیر قابلیت جذب به عنوان متغیر میانجی

سازمانها نوآوری را به عنوان یک استراتژی جهت ایجاد محیط مناسب برای کسب مزیت رقابتی و افزایش سود آوری و سهم بازار یا به عنوان یک واکنش به تغییرات محیط داخلی یا خارجی شان در فضای پر از تلاطم و رقابت می دانند به همین دلیل توانایی یک سازمان برای نوآور بودن و نوآوری کردن بحث اصلی در بین تئوری های سازمانی است. در این رابطه دو متغیر تفکر استراتژیک و ظرفیت جذب می تواند موثر باشد. هدف این پژوهش " بررسی تاثیر تفکر استراتژیک بر نوآوری با تاکید بر متغیر قابلیت جذب به عنوان متغیر میانجی" است. این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش انجام توصیفی پیمایشی می باشد. بر اساس مدل پژوهش، یک فرضیه اصلی و سه فرضیه فرعی تدوین شد. جامعه آماری پژوهش حاضر مدیران و کارشناسان یکی از شرکت های فعال در صنعت نفت می باشد. تعداد جامعه آماری پژوهش بالغ بر ۳۳۰ نفر بوده که بر اساس رابطه کوکران، تعداد نمونه برابر با ۱۷۷ است. پایایی و روایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی، تحلیل تاییدی و روایی واگرا مورد بررسی قرار گرفت که نتایج به دست آمده نشان از پایایی و روایی مورد قبول برای پرسشنامه داشت. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. در سطح توصیفی با استفاده از شاخص های توصیفی میانگین و انحراف معیار به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد و در سطح استنباطی از همبستگی و روش معادلات ساختاری با نرم افزار اسمارت پی ال اس استفاده گردید. نتایج نشان داد که تفکر استراتژیک بر نوآوری و ظرفیت جذب موثر بوده و همچنین ظرفیت جذب بر نوآوری موثر است. میزان تاثیر تفکر استراتژیک بر نوآوری و ظرفیت جذب به ترتیب برابر با۰.۵۵۷ و ۰.۷۶۱ و میزان اثرگذاری ظرفیت جذب بر نوآوری برابر با ۰.۶۶۳ می باشد.

کلیدواژه ها:

تفکر استراتژیک ، نوآوری ، ظرفیت جذب