تاثیر هم افزایی ورزشی تناوبی و مکمل دهی نانوسلنیوم بر TLR۴ و NF-KB در آسیب بیضهناشی از مصرف دگزامتازون در موش های صحرایی

هدف از این مطالعه، بررسی اثر نانوسلنیوم و ورزش تناوبی به صورت جدا و به صورت همزمان بر روی بیان TLR۴ و NF- Kb در آسیب بیضه ناشی از مصرف دگزامتازون است. در این مطالعه از دگزامتازون به منظور آسیب بیضه موش ها استفاده گردید. سپس محلول نانوسلنیوم به میزان ۱۰۰ میلی گرم و تمرینات ورزشی تناوبی به صورت جدا و همزمان به موش ها داده شد. بررسی بیان ژن های TLR۴ و NF-Kb در گروه های مورد مطالعه توسط Real-time PCR انجام شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مصرف نانوذرات سلنیوم و انجام تمرینات ورزشی تناوبی به صورت جدا موجب کاهش سطح بیان NF-KB (به ترتیب کاهش ۱/۷ و ۲/۳ برابر) و TLR۴ (به ترتیب کاهش ۳/۵ و ۵/۶ برابر) در بیضه رت های تحت القای دگزامتازون می گردد و این کاهش معنادار می باشد. همچنین اثر همزمان نانوذرات سلنیوم و انجام تمرینات ورزش تناوبی موجب کاهش سطح بیان NF-kB (کاهش ۲/۷ برابر) و TLR۴ (۴/۸ برابر) گردید، اما این کاهش برای بیان NF-KB معنادار نبود. اثر هم افزایی نانوذرات سلنیوم و تمرینات ورزشی متناوب بر کاهش معنادار TLR۴ مشاهده گردید. در نتیجه، مطالعه ما نشان می دهد که نانوذرات سلنیوم به همراه تمرینات ورزشی متناوب می تواند در کاهش التهاب ناشی از دگزامتازون در بافت بیضه مدل رت موثر باشد و آسیب بیضه ناشی از دگزامتازون را بهبود بخشد. در نهایت استفاده از این دارو و تمرینات ورزشی می تواند در آزمایشات بالینی نیز مورد بررسی قرار گیرد تا در آینده به عنوان یک استراتژی جدید درمانی به منظور بهبود عوارض ناشی از سوء مصرف دگزامتازون و بهبود باروری پیشنهاد گردد.

کلیدواژه ها:

تمرین ورزشی تناوبی ، مکمل دهی نانوسلنیوم ، NF-KB ، TLR۴ ، دگزامتازون ، موش های صحرایی