نقش و جایگاه نهادسازی دموکراتیک در تثبیت مشروعیت زمینی دولت

در دوره معاصر، تکوین مشرو عیت پایدار سیاسی، به طور چشمگیری مطمح نظر رژیم های حاکم قرارگرفته است و چنانچه این امر در سالهایی محدود و به شکلی نسبی محقق می گشت، مجددا و با گذرایام، به شیوه ای بحرانی ظهور می یافت. به عبارتی نهضت مشروطه بعنوان مقدمه ای بر تکوین دولت مدرندر ایران، متاثر از عوامل داخلی و خارجی، اعم از عوامل اقتصاد ی، پیدایش نظام های مشروطه خواه،افزایش جمعیت و ورود ارز شهایی نظیر حکومت قانون، سکولاریسم و... بود. تحقیق حاضر که به روشتوصیفی تحلیلی صورت پذیرفته است، نقش و جایگاه نهادسازی دموکراتیک در تثبیت مشروعیت زمینی دولت را مدنظر قرار داده و بدین نتیجه دست یافته است که اغتشاش، ناامنی، شورش های محلی ونغمه های تجزیه طلبی سالهای پس از نهضت مشروطه، علیرغم اینکه تشکیل ملت را رقم نزد، درمحدوده دولت سازی، با کودتا ی اسفند ۱۲۹۹ متوقف گردید و البته زمینه ی تکون و رشد دولتخودکامه ی پهلوی را رقم زد. کمااینکه روند پس از پیروزی نهضت مشروطه، منجر به فرآیندی شد کهتکوین دولت خودکامه، به مثابه سرآغاز و نقطه عطفی برای پیدایش دولت مدرن بود. دخالت های مکرردولت در تعیین نمایندگان مجلس بوسیله دربار، از تجلیات ظاهری دولت خودکامه ی پهلوی برشمردهمیشود. این فضا و ساختار از سوی تمامی قدرتها و نهادهای مشروطه خواهی، مانند مجلس شورا،انتخابات، مطبوعات ، احزاب و... مورد بی توجهی قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

دموکراتیک ، مشرو عیت ، حقوق عمومی