بررسی ویژگیهای بصری و هندسی خط کوفی بنایی در کتیبه های مسجد جامع ورامین در دوره ایلخانیان

خوشنویسی یکی از زیباترین و مهمترین آثار برجای مانده در معماری دوره اسلامیاست. هنرهای سنتی در معماری ایرانی دارای ارزش فراوانی است که تداوم آن در دوره اسلامی با رویکرد الهی همراه میباشد. از قدیمیترین آثار به جای مانده در دوره ایلخانیان، میتوان به مسجد جامع ورامین اشاره کرد که یکی از بناهای برجای مانده و فراموش شده در عصر کنونی است که از مهمترین بناهای قرن هشتم بهشمار میرود . محققان آنرا کاملترین بنای معماری مساجد در ایران میدانند که متاسفانه به دلیل عدم نگهداری و مرمت، این بنای مهم و بزرگ تاریخی در حال تخریب است. در معماری این مسجد، تزئیناتی چون گچبری و کاشیکاری نقش بزرگی از زیبایی بنا را به خود اختصاص داده است. تزئینات هندسی و استفاده از خوشنویسی در این بنا نقش بسیار مهمی را در زیبایی و تاریخ این بنا رقم زده است. خطوط کوفی بنایی بر کتیبه های سردر ورودی یک تمدن را یادآور میشود. از شاخصه های خط زیبای بنایی در دوره ایلخانی که با دوره های دیگر متفاوت است، استفاده از آجرکاری و کاشی کاری در اجرای آن می باشد که زیبایی این بنای تاریخی شگفت انگیز را دوچندان کرده است. هدف از این مقاله بررسی هندسه خط کوفی بنایی در تزئینات معماری مسجد جامع ورامین بوده است. که برای دستیابی به این هدف از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده، که اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است.

کلیدواژه ها:

خط بنایی ، هندسه خط ، کتیبه ، خوشنویسی دوره ایلخانیان ، مسجد جامع ورامین