اثربخشی مداخله مبتنی بر تاب آوری و بخشش بر تحریک پذیری و رفتار یادگیری در قربانیان قلدری

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر تاب­ آوری و بخشش بر تحریک ­پذیری و رفتار یادگیری دانش ­آموزان قربانی قلدری بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش­ آزمون_پس­ آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه­ ماهه بود. نمونه پژوهش شامل ۳۰ دانش­ آموز قربانی قلدری دوره متوسطه دوم شهرستان بستان­ آباد در سال تحصیلی۱۴۰۲- ۱۴۰۳ بود که از طریق روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار اندازه­گیری پژوهش شامل پرسشنامه قلدری، مقیاس تحریک­ پذیری و مقیاس رفتار یادگیری  بود. مداخله مبتنی بر تاب ­آوری و بخشش در هشت جلسه ۴۵ دقیقه ­ای و به ­صورت گروهی و با تفکیک جنسیت برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ­گونه آموزشی دریافت نکردند. برای تحلیل داده­ ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی و بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان دا­د­ که مداخله مبتنی بر تاب ­آوری و بخشش به­ طور معنا­داری باعث کاهش تحریک ­پذیری و افزایش رفتار یادگیری دانش­ آموزان قربانی قلدری شده است؛ لذا با توجه به این یافته­ ها استفاده از چنین برنامه ­های جامعی توسط مسئولان آموزش و پرورش در مدارس کل کشور توصیه می­شود.

کلیدواژه ها:

تحریک پذیری ، درمان مبتنی بر تاب آوری و بخشش ، رفتار یادگیری و قربانی قلدری