طراحی الگویی جهت مدیریت اثربخش بحران در سازمان از طریق یادگیری سازمانی (مورد مطالعه: سازمان های منتخب در اتاق مدیریت بحران اصفهان)

هدف پژوهش حاضر، طراحی الگویی جهت مدیریت اثربخش بحران در سازمان از طریق یادگیری سازمانی در سازمان های منتخب در اتاق مدیریت بحران اصفهان است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی از نظر نوع، توصیفی همبستگی، از نظر زمان گردآوری داده ها پیمایشی- مقطعی و از نظر ماهیت داده ها و رویکرد پژوهشی از نوع آمیخته (کیفی-کمی) است. جامعه آماری این پژوهش را در بخش کیفی، تعدادی از سازمان ها و مراکز زیرمجموعه اتاق مدیریت بحران اصفهان تشکیل می دهند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند. در بخش کمی، جامعه آماری را تعداد ۱۵۳ نفر از افراد متخصص در مدیریت بحران در ۱۲ سازمان زیرمجموعه ی اتاق مدیریت بحران اصفهان تشکیل می دهند که بر اساس تکنیک گلوله برفی انتخاب شدند. در بخش کیفی پژوهش، مصاحبه های صورت گرفته با استفاده از روش تجزیه وتحلیل تماتیک مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. در بخش کمی پژوهش، با استفاده از نتایج حاصل از بخش کیفی، پرسشنامه محقق ساخته تدوین شد و برای جمع آوری نظرات پاسخ دهندگان از این پرسشنامه استفاده شد. روایی محتوای پرسشنامه با استفاده از نظرات خبرگان مورد تائید قرار گرفت. ارزیابی پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ انجام شد. مقدار آلفای کرونباخ برای کل سوالات پرسشنامه ۹۶۱/۰ بوده است. ضریب آلفای کرونباخ برای متغیرهای مربوط به فاز قبل از بحران برابر با ۹۳۵/۰ بوده است. ضریب آلفای کرونباخ برای متغیرهای فازهای حین بحران و پس از بحران به ترتیب ۷۰۰/۰ و ۸۵۶/۰ بوده است. به منظور تحلیل داده های حاصل از بخش کمی، رویکرد تحلیل عاملی اکتشافی با استفاده از روش تحلیل مولفه های اصلی بکار گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، بحران سازمانی ، مدیریت بحران سازمانی ، یادگیری در بحران