چگونگی طراحی لباس نمایش براساس مبانی هنرهای تجسمی و نقش تعامل درطراحی لباس هوشمندوارتباط با مخاطب

تئاتردرمقایسه بابسیاری ازفعالیت های هنری و ادبی ارتباط بسیارپیچیده باجهان خارج دارد رسانه ای که منبعث اززمینه ای بسیارگسترده است وطراحی آن آنچه به صحنه و عوامل دیداری مربوط است درسه شکل تخصصی دکور،لباس و نورپردازی صحنه تقسیم می شود که این طراحی هم ازدرون خودتئاتر وهم ازمسیرهای دیگری چون هنرمندان هنرهای تجسمی تغذیه می شود تغییراتی که درشکلهای تئاتر صورت گرفت ازنظرفیزیکی واحساسی به خصوص درتئاترهای شنیداری دیداری که ارتباطی بدون کلام است محبوبیت صحنه را بالا برد و طراحی لباس به تناسب آن نقش پراهمیت تری یافت و ازاین رو مبانی هنرهای تجسمی آنچه دراین تحقیق به الفبا وقواعد درک زبان و ابداع درطراحی لباس و بطورکلی تر درصحنه تئاتر تعبیرکردیم نقش تاثیرگذاری برتقویت و تکامل لباس صحنه ایجاد می کند لباسی که عاملی پویا است و هرلحظه نوعی ترکیب بندی ازصحنه را نشان میدهد تحقیق حاضربه روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده ازمنابع کتابخانه ای انجام شد و نقش موثرمبانی هنرهای تجسمی دربیان نمادین لباس نمایش را باارایه نمونه لباس های نمایشی و تحلیلی برنقش موثرآنها به اثبات می رساند

کلیدواژه ها:

نمایش ، طراحی لباس ، هنرهای تجسمی