اعتبار یابی پرسشنامه ی ویژگی خودشئ گرایی

نگریستن به شکل بدن زنان به عنوان یک کالا و شیء جنسی سبب بروز رفتارهای نابهنجاری در زنان شده است که یکی از پیامدهای این رویکرد، این است که دختران وزنان خود را شیء تلقی کنند. با توجه به اهمیت این موضوع پژوهش حاضر باهدف بررسی شاخص های روان سنجی پرسشنامه ی ویژگی خودشئ گرایی انجام شد. بدین منظور، ۲۰۰ نفر از افراد مونث ۱۸ سال و بالاتر مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی شهر شیراز به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامه های ویژگی خود شیءگرایی و نگرانی نسبت به تصویر بدن پاسخ دادند. اعتبار پرسشنامه ی ویژگی خود شیءگرایی به شیوه ی همسانی درونی، همبستگی دونیمه سازی اسپیرمن-براون و گاتمن بررسی شد که برای عامل ظاهر مدار ضرایب ۸۱/۰، ۸۲/۰ و ۸۲/۰  محاسبه شد و ضرایب ۸۵/۰، ۸۴/۰ و ۸۶/۰ برای عامل صلاحیت مدار برآورد گردید. همچنین روایی این پرسشنامه به روش تحلیل عامل تاییدی و روایی هم زمان، با پرسشنامه ی نگرانی نسبت تصویر بدن محاسبه شد. در تحلیل عامل تاییدی، نشان داد که داده های این تحقیق با مدل دوعاملی پرسشنامه ی ویژگی خود شیءگرایی برازش دارد. ضرایب همبستگی نمره ی کل ویژگی خود شیءگرایی با نمره ی کل نگرانی درباره ی تصویر بدن (۴۰/۰r=)، و زیر مقیاس های نارضایتی از ظاهر (۴۲/۰r=) و تداخل در عملکرد اجتماعی (۳۹/۰r=) معنادار بود. نتیجه نهایی این که فرم فارسی پرسشنامه ی ویژگی خود شیءگرایی از اعتبار و روایی مناسبی برخوردار است و از این ابزار می توان در موقعیت های بالینی و پژوهشی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Trait Self-Objectification Questionnaire ، Validity ، Reliability ، Body Image Concern Index. ، پرسشنامه ی ویژگی خود شیءگرایی ، روایی ، پایایی ، پرسشنامه ی نگرانی درباره ی تصویر بدن