تاثیر ویبریشن کل بدن بر سطوح سرمی فولستاتین و مایواستاتین در زنان یائسه

زمینه و هدف: یکی از عوارض یائسگی که در کاهش کیفیت زندگی نقش مهمی دارد کاهش توده بدون چربی بدن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ۱۲ هفته ویبریشن کل بدن بر سطوح سرمی فولستاتین و مایواستاتین در زنان یائسه بود. روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی ۲۰ زن یائسه با کم کاری تیروئید انتخاب و به دو گروه ۱۰ نفره: کنترل(C) و تمرین ویبریشن کل بدن(V) ، تقسیم شدند. گروهV ، این تمرینات را به مدت ۱۲ هفته و سه بار در هفته، با فرکانس ۳۰ تا ۵۰ هرتز، در اندام فوقانی و تحتانی را انجام دادند.گروه V به مدت ۱۲هفته سه جلسه در هفته، با فرکانس ۳۰ - ۵۰ هرتز، با دامنه یک تا دو میلیمتر بر اندامهای فوقانی و تحتانی اعمال شد. ۴۸ ساعت پیش و پس از برنامه تمرینی؛ نمونه گیری خونی و شاخص های تن سنجی اندازه گیری شد. برای اندازه گیری فولستاتین و مایواستاتین از روش الایزا استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل و کوواریانس در سطح معناداری ۰۵/۰ >p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد ۱۲ هفته تمرین ویبریشن کل بدن باعث کاهش معناداری در میزان درصد چربی بدن (۰۴۱/۰P=)، شاخص توده بدن (۰۴۴/۰P=) و وزن (۰۴۷/۰P=) همچنین افزایش معنادار سطوح سرمی فولیستاتین (۰۰۱/۰P=) و کاهش مایواستاتین سرم (۰۱۸/۰P=) شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین ویبریشن کل بدن موجب افزایش سطوح سرمی فولیستاتین و کاهش مایواستاتین در زنان یائسه می شود. این تغییرات مثبت ممکن است در بهبود توده بدون چربی زنان یائسه نقش مهمی ایفا کند

کلیدواژه ها:

ویبریشن ، فولیستاتین ، مایواستاتین ، یائسگی ، زنان