تدوین چارچوب حرفه ای سازی مشاغل مدیریتی در بخش دولتی ایران

کیفیت خدمات عمومی ارائه شده در دولت و بخش عمومی کشور بقدری ناامید کننده است که استمرار رویه های موجود برای مردم امکان پذیر نیست. پژوهش پیش رو با توجه به این موضوع و با نگاهی به عوارض حرفه های موجود کشور مانند پزشکی، وکالت و مهندسی ساختمان، بدنبال تدوین چهارچوبی برای حرفه ای سازی مشاغل مدیریتی در بخش دولتی ایران است.پژوهش حاضر در زمره پژوهش های کاربردی با فلسفه واقع گرائی انتقادی، رویکرد استقرایی و استراتژی پژوهش کیفی-کمی است. در این پژوهش، پس از مطالعه مبانی نظری و پیشینه پژوهشی و پس از اصلاح و تکمیل «اصول»، «فرایند» و «عوامل موثر» برای حرفه ای سازی مشاغل مدیریتی در بخش دولتی ایران توسط خبرگان دانشگاهی و نخبگان اجرایی کشور، پرسشنامه ای با ۷۴ گویه، تهیه و در میان ۶۰۷ مدیر حرفه ای (پایه، میانی و ارشد) ۴۰ سازمان های دولتی توزیع شد. برای پاسخ به سوال پژوهشی، آمارتوصیفی و سپس آزمون تی-تک نمونه ای، تحلیل عاملی اکتشافی و رگرسیون خطی گام به گام انجام شد. براساس یافته های تحقیق، مراحل حرفه ای سازی مشاغل به ترتیب شامل «ایجاد شغل تمام وقت»، «برگزاری دوره های آموزشگاهی»، «ایجاد رشته دانشگاهی»، «تشکیل انجمن های حرفه ای محلی و ملی»، «تصویب قانون صدور مجوز فعالیت حرفه ای» و «تدوین کدهای اخلاق حرفه ای» است. اصول حاکم بر این فرایند نیز مشتمل بر «اقتضائی بودن فرایند حرفه ای سازی»، «داشتن آرمان خدمت»، «شایستگی»، «سلامت اداری»، «حکمرانی مطلوب اسلامی»، «استقلال»، «امنیت» و «محرمانگی اطلاعات راهبردی» است. از میان ۷ عامل موثر شناسایی شده، عوامل «ظرفیت های علمی و عملی برای گذر از مشاغل مدیریتی به مدیریت حرفه ای» و «شفافیت و پاسخگویی مدیران دولتی» بیشترین تاثیر را بر فرایند حرفه ای سازی مشاغل مدیریتی در بخش دولتی ایران هستند.

کلیدواژه ها:

حرفه گرائی ، حرفه ای سازی ، مدیریت دولتی ، چهارچوب حرفه ای سازی