استعاره ها ی هستی شناختی در دست نوشته های کودکان

استعاره در معنی شناسی شناختی، ساز و کار بنیادی تفکر و زبان است که مطالعه بازنمود های زبانی آن، اطلاعات مهمی درباره مهم­ترین عملکردهای ذهنی به دست می دهد. از آنجا که همواره مطالعه داده های سال های نخستین فراگیری و رشد زبان، اطلاعات مهمی برای زبان­شناسان شناختی به دست می دهد، نگارندگان این مقاله بر آن شدند تا به بسامد و تنوع استعاره های هستی شناختی، که یکی از انواع استعاره های مفهومی است، در دست نوشته های کودکان بپردازند. نکته حائز اهمیت در انتخاب پیکره داده ها از سوی نگارندگان آن بود که پژوهش درباره استعاره های هستی شناختی در دست نوشته های کودکان می تواند بیانگر چگونگی به کارگیری و بازنمود این سازوکار نزد کودکان باشد. به منظور دست یافتن به هدف پژوهش حاضر، ۶۰ نمونه از دست نوشته های کودکان (شامل قصه، نامه، خلاصه نویسی، شعر و ...) از مجموعه عروسک سخنگو[۱] انتخاب شد. با مطالعه دست نوشته ها، جمله های حاوی استعاره های مفهومی هستی شناختی استخراج گردید که پیکره داده ها را تشکیل می داد. آنگاه حوزه هایی که مبنای شکل گیری این استعاره ها قرار گرفته است مشخص شد و بر این اساس بازنمودهای زبانی استعاره ها طبقه بندی گردید. در نهایت آماری از میزان به کار گیری استعاره های مفهومی هستی شناختی از سوی کودکان ارائه شد که مبین گرایش یا عدم گرایش شناختی آنها به کاربرد چنین استعاره هایی است. نتایج این پژوهش می تواند اطلاعات مهمی درباره گستره اطلاعات، حوزه های پربسامد مفهوم سازی و نشانه هایی از بازنمود عواطف و عناصر فرهنگی از سوی کودکان ارائه دهد.   [۱]- ماهنامه ادبی، هنری، فرهنگی که دست نوشته های ارسالی کودکان را چاپ می کند.

کلیدواژه ها:

زبان شناسی شناختی ، معنی شناسی شناختی ، استعاره مفهومی ، استعاره هستی شناختی ، دست نوشته های کودکان