آیا هوش مصنوعی در ارتباط بین رضایت شغلی و تناسب شخصیت در بین کارکنان یک سازمان نقش دارد ؟

این مطالعه به بررسی تاثیر متقابل بین هوش مصنوعی (AI)، رضایت شغلی و تناسب شخصیت در بین کارکنان در سازمان می پردازد. با ادغام سریع فناوری های هوش مصنوعی در جنبه های مختلف کار، درک تاثیر آن بر رضایت کارکنان و همسویی بین شخصیت های فردی و نقش های شغلی برای موفقیت سازمانی حیاتی است . این تحقیق با تکیه بر چارچوبهای نظری از روانشناسی و رفتار سازمانی ، به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه پیادهسازی های هوش مصنوعی ادراک کارکنان را از رضایت شغلی و تناسب درک شده آنها بین شخصیت و الزامات شغلی شکل می دهد. از طریق یک رویکرد ترکیبی که ترکیبی از نظرسنجی و مصاحبه است ، داده ها از نمونه متنوعی از کارکنان در صنایع مختلف جمع آوری می شود. این یافته ها پویایی های پیچیده موجود را روشن می کنند و پیامدهای مثبت و منفی هوش مصنوعی را بر رضایت شغلی و تناسب شخصیت با شغل آشکار می کنند. علاوه بر این ، این مطالعه بینش هایی در مورد مکانیسم هایی ارائه می دهد که از طریق آن هوش مصنوعی بر تجربیات کارکنان تاثیر می گذارد و مفاهیم عملی را برای سازمانهایی که به دنبال بهینه سازی یکپارچه سازی هوش مصنوعی و در عین حال تضمین رفاه و بهرهوری کارکنان هستند، ارائه می دهد. به طور کلی ، این تحقیق با برجسته کردن نقش چندوجهی آن در شکل دهی نگرشها و رفتارهای کارکنان، به ادبیات رو به رشد هوش مصنوعی در محیط کار کمک می کند و بر اهمیت در نظر گرفتن تفاوتهای فردی و زمینه های سازمانی در استراتژی های اجرای هوش مصنوعی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، رضایت شغلی ، تناسب شخصیت ، محل کار ، رفتار سازمانی ، رفاه کارکنان ، یکپارچگی ، فناوری ، منابع انسانی .