کاربرد هوش مصنوعی در مدیریت بهینه مخاطرات محیطی

از دوره آنتروپوسن تاکنون، به دلیل گستردگی فعالیت های انسان و بهره برداری بیش از ظرفیت از منابع طبیعی، تعداد و شدت تاثیر مخاطرات محیطی نیز افزایش یافته است. در بیشتر مواقع، وقوع مخاطرات با خسارات مالی و جانی همراه می باشد. به نحوی که بخشی از این خسارت، به دلیل عدم آگاهی از واقعه و بخش دیگر، به واسطه عدم آگاهی در مقابله با واقعه است. انقلاب صنعتی سوم (عصر دیجیتال) و چهارم (عصر هوش مصنوعی)، به جهت استفاده گسترده از داده و تجزیه و تحلیل فضایی آنها، امکان مدیریت مناسب تری را جهت کاهش اثرات مخاطرات محیطی فراهم نموده است. این پژوهش که مبنتی بر ساختار اکتشافی- کاربردی است، به موضوع اهمیت و جایگاه هوش مصنوعی در جهان و کاربرد آن در مدیریت مخاطرات محیطی و محیط زیست پرداخته است. از سال ۲۰۱۴ مقالات علمی متعددی در زمینه کاربرد هوش مصنوعی به چاپ رسیده است. اما از سال ۲۰۱۷ تاکنون محققان به دنبال درک شهودی هوش مصنوعی در نوع کاربرد خود بودند . به طوریکه استفاده از این علم با کاربرد در منابع طبیعی و محیط زیست همچون پهپادها برای جلوگیری از آتش سوزی جنگل ها، در بررسی تغییرات آب و هوایی، توسعه سیستم های هشدار اولیه تخریب سرزمین و بیابان زایی، فرونشست زمین، مانیتورینگ حیات وحش، امنیت غذایی، گرد و غبار و فرسایش خاک روند رو به رشدی را نشان می دهد . کاربرد و توسعه هوش مصنوعی در مطالعات منابع طبیعی و محیط زیست، امکان مدیریت ریسک (احتمال وقوع خطر) به جای مدیریت بحران (وقوع خطر) و کاهش اثر مخاطرات محیطی را فراهم می نماید.

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، مخاطرات محیطی ، انقلاب صنعتی چهارم ، مدیریت داده