تاثیر استرس شغلی بر فرسودگی شغلی در پرستاران اورژانس

در دهه اخیر موضوع استرس شغلی و آثار آن در سازمانها مورد توجه بسیار واقع گردیده است. استرس شغلی در طولانی مدت ممکن است منجر به خستگی، بدبینی، نا کار آمدی، عدم موفقیت شغلی، کاهش تعهد سازمانی، غیبت از کار و در نهایت افت بهره وری شود. ضرورت توجه به فرسودگی شغلی به عنوان یکی از مهم ترین پیامد های استرس شغلی، از جمله موضوعات مهم در مطالعات رفتار سازمانی به شمار می آید. از میان گروه های مختلف شغلی، شاغلان بخش سلامت به ویژه آنهایی که در محیط بیمارستان مشغول به کار هستند استرس شغلی بالاتری را تجربه می کنند. خطر انتقال بیماری از بیماران، برخورد با بیماران در حال مرگ، وظایف سنگین کاری، زمان ناکافی، حجم بالای کار، ساعات کار طولانی، شیفت های نا منظم، حقوق ناکافی، نظارت ضعیف، درگیری با همکاران و بیماران، تقاضا های زیاد، اضافه کاری و تعارض با پزشکان همگی به عنوان منابع استرس شغلی در پرستاران شناسایی شده اند که در ایجاد فرسودگی شغلی دخالت دارند بنابراین از آنجائیکه استرس شغلی در کارکنان درمانی باعث کاهش بازدهی،آسیب روانی و جسمانی و نارضایتی از خدمات و فرسودگی شغلی می شود، شناخت چگونگی و شدت میزان اثرات مخرب آن در بخش های خدماتی خصوصا اورژانس با توجه به اهمیت زیاد آن در ارتقای سطح کیفیت خدمات ارائه شده موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

استرس ، فرسودگی شغلی ، استرس شغلی ، پرستار